Forum literackie Ogród Ciszy

rozkrzewia się wiara po ziemi
rozbija się krzyżyk po ścianach
byliśmy jesteśmy będziemy
na chwałę nawet bez pana

zapalali ci dziewczyno
pod stopami nieba stos
otulali gęstą śliną
zadziwioną światem skroń

ubabrali ci chłopczyku
brudną łapą pierwszy śpiew
osuszali na klęczniku
rozoraną w twarzy łzę

przy pańskim stole najprościej
nie widzieć co trzeba zobaczyć
czy myśmy tak wiarą dorośli
by wszystko sobie wybaczyć

nie znoście siebie nie proście
nie płaczcie nie płaćcie sobie
bo myśmy już wiarą dorośli
a bóg to tylko aż człowiek

Poczytałem z ciekawością jak zawsze choć dziś już przed chwilą czytałem dużo lepszego Piera

Z uszanowaniem L.G.