Forum literackie Ogród Ciszy

Kiedy zacznie mi ciebie brakować
będę pisał o wszystkim więc niczym:
o tych bliznach na głowie i w głowie,
których nie da się nijak policzyć.

Póki jesteś to jesteś, bo jesteś
wciąż bezcenny, choć zawsze za darmo:
jak liście szybujące na wietrze
i ich w locie czarowna niezdarność.

Płyniesz z nimi i ze mną, i we mnie,
w myśli, mowie,ciszy i dźwiękach:
rzeźbisz ludzi w kamieniu i w drewnie
jakby piasku to były ziarenka.

Nie chcę wiedzieć dokąd tak biegniesz
co dzień szybciej i co dzień od nowa:
będę pisał o tobie elegie
kiedy zacznie mi ciebie brakować.

Pier Dułka pisze:Nie chcę wiedzieć dokąd tak biegniesz

co dzień szybciej i co dzień od nowa:

będę pisał o tobie elegie

kiedy zacznie mi ciebie brakować.

Niech nigdy nie brakuje...nikogo bliskiego niech nie brakuje.
Wzruszył mnie Twój wiersz.

Serdeczności............................................Ir

Taki Pier że nie ma gdzie muchy posadzić .
Taki Pier jakiego lubię .

Z uszanowaniem L.G.