Forum literackie Ogród Ciszy

Pamiętam miła tamtą jesień,
gdy wzięłaś serce me pod rękę
i wyszeptałaś: zobacz Grzesiek
pan Bóg zapalił latarenkę.

A drzewa śmiały się stubarwnie
jak twoje oczy wpół przymknięte,
gdy wyszeptałaś: nikt nie zgadnie
jak można życie kochać pięknie.

Deszcz grał na bębnie parasola,
tak delikatny jak twe dłonie,
gdy wyszeptałaś: Grzesiek zobacz
to jest nasz wspólny świata koniec.


ps.
Pamiętasz tamten spacer miła,
gdy wzięłaś serce me pod rękę?
A potem wszystko się skończyło,
jakby ktoś zgasił latarenkę...

Wszystko pięknie jak to u Piera tylko - kuje w oczy to " serce me "

Z przyjemnością L.G.

,,gdy wzięłaś serce me od rękę? " Zjadłeś ,,p"

Wiersz delikatny, bardzo osobisty, według mnie powinien skończyć się
na:
,,to jest nasz wspólny świata koniec".

wiem Leo , że kuje, ale nie mam pomysła