Forum literackie Ogród Ciszy

trudno wykasować demona przeszłości
sam się przekonałem na początku wiosny
chciałem go zapomnieć tak dawno to było
bałem się że ona była tą prawdziwą

powróciła nagle niby przypadkowo
jak ją zobaczyłem znów straciłem głowę
przypomniałem szybko zamarznięte morze
nasz szalony spacer po lodowym moście

słaby nie wytrzymał pod ciężarem uczuć
coś w nas popękało i niestety upadł
potem długie lata każdy z drugiej strony
samotnie budował marzeń szklane domy

teraz mam dylemat co najlepiej zrobić
stabilnie wędruje po utartym torze
a tu niespodzianka jest scenariusz nowy.
lód pozostał kruchy
łatwo się utopić

hm... tak na mój "chłopski" rozum - pod ciężarem uczuć ( mniemam, że gorących;-))) to lód nie tylko popękać może ale nawet stopić się gotów
pozdrowionka Jotku

perełka pisze:pod ciężarem uczuć ( mniemam, że gorących;-))) to lód nie tylko popękać może ale nawet stopić się gotów

Tak było. Trzydzieści parę lat temu zatokę ściął lód, a my zamiast na południe, poszliśmy w stronę Szwecji.

Dziękuję i pozdrawiam

Takie wspomnienia to skarb :)

Trza poczekać aż stopnieje i płynąć:) pozdrawiamy B&B.

Chroń nas losie od demonów przeszłości .
Chyba że materiałem na wiersze .

Z uszanowaniem L.G.

maybe pisze:Takie wspomnienia to skarb

Powiedz to mojej żonie.

Dziękuje i pozdrawiam

Boogie pisze:Trza poczekać aż stopnieje i płynąć

Czekam, czekam i boję się że niedługo zapomnę pływać.

Dziękuję i pozdrawiam

Magda pisze:ciekawie ująłeś lód i uczucia w kontraście przez co wybór leży na lodzie albo na łopatkac

Z tymi uczuciami to jest jak stąpanie po kruchym lodzie. Przynajmniej w moim przypadku.


Dziękuję i pozdrawiam

Leon Gutner pisze:Chroń nas losie od demonów przeszłości

Chroń nas losie od nienawiści.

Demony mogą być urocze, to że kilka(lub kilkadziesiąt) lat wcześniej.
nie miały tylu zmarszczek i kilogramów to nic nie znaczy.

Chyba, że to złe demony były.

Dziękuję Leonie i pozdrawiam

Mnie zatrzymał szczególnie fragment:
a tu niespodzianką jest scenariusz nowy.
Bywa wcale często, że życie nas zaskakuje... miłą niespodzianką właśnie. Zaskakuje i pyta: Co teraz zrobisz? Jak ją (tj. niespodziankę) przyjmiesz?

Jocie , dzięki za zatrzymanie ^(*_-)^. Toast za całość Powyższego.

Pozdrowienia,

M.

Dziękuję za przyjęcie. Forma wiersza jeszcze kuleje, ale toasty zobowiązują.

a tu niespodzianką jest scenariusz nowy.

Dla mnie takie niespodzianki są właśnie kwintesencją życia. Podejrzewam, że dla Ciebie też.
Za to właśnie kocham te życie "uparcie i skrycie"



Dziękuję i życzę samych przyjemnych niespodzianek.