Forum literackie Ogród Ciszy

Dnia pewnego przed wieczorem
por rozmawiał z pomidorem:
– Pomidorku, mój kochany,
modniś z ciebie niesłychany!
Wczoraj jeszcześ się zielenił,
dziś ubranko masz w czerwieni.

Na to tak pomidor odrzekł:
– Ja zawdzięczam to przyrodzie.
Gdym zielony, to niesmaczny,
czerwień zaś dojrzałość znaczy.
Wszyscy ludzie o tym wiedzą,
czerwonego chętnie zjedzą.
Chociaż są smakosze tacy,
co zielonym chcą się raczyć.

Lubię pomidorki w każdej postaci więc z uśmiechem.

Z uszanowaniem L.G.

super

Pewien prawicowy polityk bawarski wyraził się o partii Zielonych: "Na ja, die Grünen sind wie Tomaten..." (Zieloni są jak pomidory).
Ale to dalekie skojarzenie.
Wiersz piękny...

Pozdrawiam

Leon Gutner pisze:Lubię pomidorki w każdej postaci więc z uśmiechem.

To mnie bardzo cieszy, Leo.

Bożena pisze:super

Dzięki, Bożenko.

Tomasz Kowalczyk pisze:(Zieloni są jak pomidory).

Bardzo mi się podoba to skojarzenie. Ciekawe, jakie było uzasadnienie.

Tomasz Kowalczyk pisze:Wiersz piękny...

Dziękuję, Tomku.



Pozdrawiam Was serdecznie i życzę miłego popołudnia, Liliana

Adio pomidory!

Z przyjemnością

Fredzie, Magdo, niezapominajko,

bardzo dziękuję za dobre słowa.
Pozdrawiam serdecznie

Ponieważ uwielbiam pomidory, od razu mnie zwabił, i dobrze, bo bardzo fajny wiersz.
Pozdrawiam

Sympatyczna pomidorowa uczta

Hanno, maybe,
pięknie Wam dziękuję za słowo pod moim wierszykiem.

Serdeczności,

i czerwone, i zielone, malinowe, żółte też,
smaczne, zdrowe i pachnące
zawdzięczają wszystko słońcu;
o tym człeku dobrze wiesz.

Mario,
słusznie mi wypomniałaś, że pominęłam żółte. Malinowe można podciągnąć pod czerwone.
Kiedyś widziałam też pomarańczowe. Może i o nich coś napiszę.

Liliana pisze:słusznie mi wypomniałaś, że pominęłam żółte.

ależ nie wypomniałam, tylko tak sobie wesolutko dodałam.

Za dużo oglądam publicystyki. Nawet poezja nabiera dla mnie politycznych barw... ;)