Forum literackie Ogród Ciszy

Światełko w tobie mruży oczy
zaklina lampki budzi barwy
rozjaśnia szlaki w środku nocy
odcina drogę punktom czarnym

za dnia oświetla prawie wszystko
jak ledy żyje w oślepieniach
tak uwielbiałem blasków bliskość
w tych twoich stanach światłocienia

światełko w tobie takie ciepłe
pragnieniem wiarą zasilane
zastyga może nawet krzepnie
wnika w nieoświetloną pamięć

to jego odblask mnie prowadził
pewnie unosił mrok przez drogi
i nagle
los ten promyk zgasił
fotonów pozbawiając błogich

ktoś inny żywi się odbiciem
nie dotknie oświetlonych pojęć
bo tylko dla mnie były życiem

światełko w tobie
już nie moje

Ależ tu pięknie. A zakończenie wieńczy dzieło. Świetny, niezwykle klimatyczny wiersz.
Z przyjemnością przeczytałam.

Dziękuję Luno

Z ukłonem L.G.

Przepięknie, Leonie. Ująłeś szczególnie "tymi twoimi stanami światłocienia".

Pozdrowienia,

M.

Dziękuję Mike .

Z uszanowaniem L.G.

Jesteśmy światłolubni. Światło nigdy za wiele...

Pozdrawiam

Dziękując za opinię posyłam dobre światło .
Niech nigdy nie gaśnie .

Z uszanowaniem L.G.

Dobrze, gdy jest światełko :-)
Piękny wiersz

Dziękuję Niezapominajce za promyk pod wierszem

Z uszanowaniem L.G.

Ślicznie! I tak świetlnie!

Świetlnie i bardzo dziękuję Lili

Z uszanowaniem L.G.

"więcej światła".
Tego życzę.

O wierszu nie pisze bo jak zawsze u Ciebie.

Pozdrawiam

Jak zawsze dziękuję Jocie .

Z uszanowaniem L.G.

Nieodzownie dziękuję .

Z uszanowaniem L.G.

Leo
loki chylę i świetlisty uśmiech peelowi posyłam
bo wierzę, że gdzieś tam czeka na Niego nowe światełko