villanella samokrytyczna

[maybe]

rozliczne błędy starannie zbieram
ważę i mierzę dzisiejszą miarą
tamto patrzenie bez rozumienia

nie potrzebuję by mnie rozgrzeszał
ktoś kogo pewnie także dopadną
rozliczne błędy których nazbiera

cofnę się w przeszłość cicha i szczera
na tyle żeby sobie wygarnąć
tamto patrzenie bez rozumienia

różnych zachowań bo widzę teraz
że się stawałam własną ofiarą
i licznych błędów które dziś zbieram

nie cofnę czasu nie powycieram
z przeszłości tego co ją zbrukało
przez to patrzenie bez rozumienia

przecież się różnię od komputera
restart nie będzie tutaj naprawą
rozlicznych błędów które się zbiera
przez to patrzenie bez rozumienia

[Tomasz Kowalczyk]

Piękna samokrytyka...

Pozdrawiam

[neuroleptyk]

ciekawy wiersz, przeczytałem wielokrotnie

[maybe]

Magda, Tomku, Neuroleptyku - dziękuję za zajrzenie :) Pozdrawiam :)

[niezapominajka]

Ładnie Ci w tej formie

[Vestka]

Ładnie

[Michael]

Oj Maybe. Przecież wiesz, że szczególnie w samokrytyce należy zachować umiar.

za piękną villanellę.

Pozdrowienia.

[lilo]

Maybe, za zdrowy dystans do siebie

[maybe]

Niezapominajko - jakoś mi pasuje konstruowanie villi

Vesta - dzięki

Michael - każdemu się może przydać No chyba, że nadmiar villanelli

Lilo - wiedźmy tak mają ;)

Dziękuję :)

[Małgorzata]

Głowę bym dała, ze już napisałam komentarz pod wierszem. Pięknie się udała villanella.

[ćma]

Gdyby tak móc jeszcze raz...
Udana villanella

[Hanna L.]

Oj, nachodzą człowieka releksje po takim wierszu. Z przyjemnością.
Pozdrawiam

[ALUTKA]

[maybe]

Małgorzato - dziękuję za słowa pod adresem wiersza. Głowy nie dawaj!

Ćma - ... byłoby lepiej? ;)

Hania L. - refleksje dobra rzecz ;)

Alinko - z uściskami.

Dziękuję

[Liliana]

Jakbym o sobie czytała.