martyrologia jednostki

[Ewa Kłobuch]

mówiła że siłą wziął
dom i ziemię na której stał
siłą ją wdowę i córkę jej jedyną
siłą brał i siłą oddalał
kopniakiem
aż sczezł
jak mu tego życzyła

więc była wiedźmą
tak ją przechrzczono z Maryjki
wdowy po Kazimierzu
córki sołtysa
i odtąd na usta jej patrzono
na ręce

ręce od tarki
od snopków i krowich wymion
ręce w ziemi grzebiące
i z ziemi wygrzebujące
owoce potu i krwi
ciało z ciała
korzenie na kościach wyrosłe
praojców i pramatek
do których modlisz się myśląc o Bogu

ten wiele ma imion i twarzy
a każda jest tą prawdziwą

[Michael]

Ewo, z ukłonem za przejmującość i piękno wiersza.


Pozdrowienia.

[Leon Gutner]

Troszkę to nie Leo klimaty ale poczytałem z ciekawością.

Z ukłonami L.G.

[maybe]

Piękny wiersz, głęboka treść

[Ewa Kłobuch]

Michaelu, Leonie, maybe - pięknie dziękuję

[Maria]

Wypracowany i z głębią życia niejednej Maryjki, Zofijki, czy Nastuli.
Między nami i pośród nas mnóstwo takich, które jedynie wiatr i modlitwa utuli.

[Vesper]

ten wiele ma imion i twarzy

Za które od wieków gotowi jesteśmy prowadzić krucjaty... Nie dostrzegając, że to niewiele wspólnego ma z Jego nauką.

Na wskroś przejmujący tekst, Ewo
Budzi tak wiele emocji...

[Latima]

z wielką ostrożnością podeszlam do tekstu, ale muszę przyznać, że zrobił wrażenie. Jest w nim coś przejmującego, jakiś skowyt pla, oddany w realizmie opisu, a nie wypowiedziany do końca. Świetna stylizacja, noooo, pisany przez Autorkę świadomą słowa. To naprawdę doskonaly wiersz, wart uznania, brawo!, La

[Wiesława Ptaszyk]

Wiersz piękny w swojej surowości. Bardzo prawdziwy. Pozostaję pod wrażeniem

[Dorota Chołody]

Zastanowiłabym się nad tytułem...Czy nie nazbyt dosłowny, niczym etykieta?

Pozdrawiam.

_

[Ewa Kłobuch]

Mario, Vesper, Latimo, Wiesławo, Doroto - bardzo dziękuję.

Doroto - tytuł faktycznie słaby, wiem. Zawsze mam problem z tytułem. Zawsze.

Pozdrawiam serdecznie

[Mariola Kruszewska]

Twoje wiersze są mi bliskie. Nie wiem, czy to zasługa tematyki, z której i ja czerpię dość często, czy sposób przekazywania, surowa metaforyka, plastyczność, na końcu trafiona puenta. Żadnego patosu, ckliwości. Żadnych sztucznych dętych dziwadeł pseudosłowotwórczych. Prostota, celność doboru słów, z których każde jest na swoim miejscu i jest ich dokładnie tyle, ile być powinno. Tu nie ma przypadkowości. Tu jest autentyczne poruszenie. To są perełki.

[AS]

ostatnio siedziałem w wierszach Louise Glück;
i wiesz co Ewuś?
nie odstajesz

[Ewa Kłobuch]

Mariolu - to bardzo budująca opinia. W chwilach zwątpienia będę sobie do niej wracała. Wielkie DZIĘKUJĘ.
Pozdrawiam.

[Ewa Kłobuch]

Jerzy - uwielbiam Twoje poczucie humoru
Dzięki.