czerń ma dwa końce

[księżycowa]

noc jest pełna. od znaczeń, po koniec języka
wszystko drży, z parujących słów coraz więcej
treści. czerń ma dwa końce; niejednoznacznie
przepuszcza blask, płynie i łączy się

w jedno ciało. to szaleństwo jest czystą liryką,
potrafię jej dotknąć. chwilowo uskrzydlona
strącam kosmos, ubieram się w czerń. jestem pełna
spadających gwiazd. zgasnę, nim obcy świt
zjeży sierść, pochłonie nasze stygmaty.

[Leon Gutner]

Lirycznie szalony Leo poczytał z ciekawością.

Z ukłonami L.G.

[Hanna L.]

I ja z ciekawością poczytalam
Pozdrawiam

[maybe]

ubieram się w czerń. jestem pełna
spadających gwiazd

Czerń ma wiele odcieni :) W przypadku kobiety może utożsamiać ją z wyższą jaźnią, rozszerzoną intuicją, połączeniem z kosmosem. Zaznaczone wersy tak mi się skojarzyły:) Bardzo ładny wiersz

[Michael]

Księżycowa, Michaelową czernią przyłączam się do pozytywnych opinii.
Ładnie przeplatasz czernią cały wiersz.
Z drugiej strony: Czy to słowo musi znajdować się w nim trzy razy?


Niedzielne pozdrowienia.

[Tomasz Kowalczyk]

Czerń ex definitione jest jedna. Odcienie często Tworzą spojrzenia i wyobrażenia.
Piękny wiersz!

Pozdrawiam

[księżycowa]

Leonie, Hanno, Maybe, Tomku, dziękuję za poczytanie i refleksje.

Michaelu, Tobie również dziękuję za komentarz i dociekliwość.
Odpowiadam: tak, czerń jest tutaj na swoim miejscu. Powtórzenia są zasadne i jak najbardziej użyte celowo. Mają za zadanie wcisnąć czytelnika jak najgłębiej w czerń; nie w jej kontrasty, odbarwienia, czy odcienie, dlatego zabawa synonimem nie byłaby dobrym zabiegiem. Myślałam o tym. Czerń jest takim trochę sprzecznym kolorem, nie zawsze jest idealnie czarna, a tutaj taka ma być, stąd w wierszu powtórzenia i nacisk na głębię koloru. W drugiej cząstce w zdaniu

ubieram się w czerń

miałam na początku, zanim zmieniłam

ubieram się w ciemność

Sam zobacz i zastanów się, czy to to samo? Pozdrawiam.

[Dorota Chołody]

Tworzysz niezwykły klimat.

Gdyby pokombionować z tytułem, "czerń" znikłaby jeden raz

Pozdrawiam

_

[ćma]

noc jest pełna. od znaczeń, (...) z parujących słów coraz więcej
treści.

Pięknie

[Krystyna Morawska]

Wtapiam się w ten piękny wiersz od błysków do czerni

[Michael]

"Michaelu, Tobie również dziękuję za komentarz i dociekliwość.
Odpowiadam: tak, czerń jest tutaj na swoim miejscu. Powtórzenia są zasadne i jak najbardziej użyte celowo. Mają za zadanie wcisnąć czytelnika jak najgłębiej w czerń; nie w jej kontrasty, odbarwienia, czy odcienie, dlatego zabawa synonimem nie byłaby dobrym zabiegiem. Myślałam o tym. Czerń jest takim trochę sprzecznym kolorem, nie zawsze jest idealnie czarna, a tutaj taka ma być, stąd w wierszu powtórzenia i nacisk na głębię koloru. W drugiej cząstce w zdaniu

ubieram się w czerń

miałam na początku, zanim zmieniłam

ubieram się w ciemność

Sam zobacz i zastanów się, czy to to samo? Pozdrawiam."

Księżycowa, Tobie również dzięki wielce za czas i dokładne wyjaśnienia.
Masz całkowitą rację, że ubierać się w czerń i ubierać się w ciemność to co innego.
Raz jeszcze z podziwem za wiersz.

Niedzielne pozdrowienia.

[Wiesława Ptaszyk]

Nawet noc i najgłębsza czerń może olśnić...to strącanie kosmosu przepiękne

[księżycowa]

Kolejnym czytelnikom dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam.

[Plejada]

Jest tak, że chyba tylko pomilczę, bo tu tyle ciekawości, nowych znaczeń nadanych przez autorkę zwykłym słowom, że braki mi słów. To wiersz do wracania.