Obok

[Krystyna Morawska]

Nie mam pewności czy nasze myśli
podróżują razem. Atrament milczy,
najważniejsze umyka. Boimy się prawdy,
która jak podpałka czeka na iskrę,

by podążyć za pragnieniem,
ale świat zamilkł. Nie potrafi pocieszyć
pustej widowni. Zbyt wielkie odległości
zmieniły słowa w płynny lód.

Pierzastą miękkość oddaję ptakom,
niech na gałązce świerczyny założą
bezpieczne gniazdo. Wtedy uznam
je za swoje i to co było, będzie.

[Leon Gutner]

Zdecydowanie czytając, podróżuję.
Świetny kolejny wiersz.

Pod wrażeniem L.G.

[cortessa]

Piękne poezjowanie. Taki wiersz przywraca uśmiech skupienia na twarzy...

która jak sucha podpałka czeka

Podpałka jest z natury rzeczy sucha, radziłabym więc usunąć przymiotnik.

[Hanna L.]

Delikatność i uroda znaczą Twój wiersz.
Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Leo - dziękuję

cortesso - tak, zmienię:)

Haniu - cieszę się

[Mayere]

Czy nie wszyscy czekamy teraz na wiosnę jak nigdy ?

Ładny, pozdrawiam!

[ćma]

Pierzastą miękkość oddaję ptakom,
niech na gałązce świerczyny założą
bezpieczne gniazdo. Wtedy uznam
je za swoje i to co było, będzie.

Miękko i kojąco w Twoim wierszu. Przywraca nadzieję.

[Wiesława Ptaszyk]

Cudny, szczególnie ostatnia cząstka mnie ujęła!

[Michael]

Wilgo, ale ja mam pewność, że warto było zajrzeć i przeczytać Twój wiersz.


Pozdrowienia.

[Margot]

Nie mam pewności czy nasze myśli
podróżują razem. Atrament milczy,
najważniejsze umyka. Boimy się prawdy,
która jak sucha podpałka czeka

na iskrę, by podążyć za pragnieniem,
ale świat zamilkł. Nie potrafi pocieszyć
pustej widowni. Zbyt wielkie odległości
zmieniły słowa w płynny lód.

Pierzastą miękkość oddaję ptakom,
niech na gałązce świerczyny założą
bezpieczne gniazdo. Wtedy uznam
je za swoje i to co było, będzie.

Pisanie wierszy jest dla Ciebie, jak oddychanie. I zawsze pięknie to robisz.
Łatwo poczuć się częścią przyrody. Ona nie zaprotestuje. Zawsze Cię przyjmie do siebie.
Trudniej pozostawać w żywym kontakcie z drugim, nawet bliskim, człowiekiem.
Pozdrawiam serdecznie.

[Tomasz Kowalczyk]

Boimy się prawdy,
która jak sucha podpałka czeka

na iskrę, by podążyć za pragnieniem,
ale świat zamilkł. Nie potrafi pocieszyć
pustej widowni.

Za Cortessą: podkreślony przymiotnik jest zbędny.
Nie potrafię odnaleźć się w metaforycznym kontekście stworzonym przez podkreślone zdanie.

Pozdrawiam

[Liliana]

Piękne to Twoje pisanie, wilgo.:)

[Krystyna Morawska]

Przepraszam, że ogólnie najpiękniej wszystkim podziękuję
Ostatnio nie najlepiej się czuję.

Tomku, już wyrzucam ten nieszczęsny przymiotnik. Chciałam, by wiersz był uniwersalny, stąd odwołanie do dzisiejszej (pandemicznej) rzeczywistości. Zgadzam się, że trochę pogmatwałam. Pewnie jeszcze wrócę do poprawek. Dziękuję.

[Michael]

Wilgo, życzę Ci zatem jak najlepszego samopoczucia.

Pozdrowienia.

[Dolores]

Naprawdę piękny wiersz. Czyta się z przyjemnością. Dużo zdrówka, wilgo!