brzegi krańce i granice

[jankazimierz]

wypatrując krańców czasu i brzegów przestrzeni
przekraczając linie horyzontów
odcinające przyczyny od czynów
oddzielające zamysły od myśli
odróżniające dzieje od nadziei
nasłuchując szeptów wabiących
i podszeptów cynicznie życzliwych
biegnąc usiłując dążąc
mijam
jaszczurkę pogrążoną w lenistwie słonecznej kąpieli
jak w modlitwie nie potrzebującej ani słów ni myśli
tylko trwania ufnego że słońce nie zgaśnie za chwilę
a jeśli nawet
to cóż

[ćma]

Pozazdrościć tej jaszczurce:) Ciekawy wiersz, świetna puenta. Czytam "ni słów ni myśli".

[Dorota Chołody]

wypatrując krańców czasu i brzegów przestrzeni
przekraczając linie horyzontów
odcinające przyczyny od czynów
oddzielające zamysły od myśli
odróżniające dzieje od nadziei
nasłuchując szeptów wabiących
i podszeptów cynicznie życzliwych
biegnąc usiłując dążąc
mijam
jaszczurkę pogrążoną w lenistwie słonecznej kąpieli
jak w modlitwie nie potrzebującej ani słów ni myśli

Dałeś tyle imiesłowów, że nic poza nimi nie widzę...

_

[Hanna L.]

Za Magdą powtórzę: puenta rozbrajająca.
Pozdrawiam

[Margot]

Obyśmy nie przestali umieć dostrzegać "trwające ufnie" jaszczurki.
Podoba mi się Twój wiersz.
Pozdrawiam.

[jankazimierz]

Magdo, ćmo, Hanno L - doceniłyście puentę. Dzięki. Pokorna rezygnacja wobec potęgi natury - nie każdy ją sobie uświadamia.
Doroto Chołody - dlaczsgo nie lubisz imiesłowów? Przydatne są.
Margot - dostrzeganie małych rzeczy. W Twoich wierszach to jest najważniejsze

[księżycowa]

Autor sam strącił ten wiersz w "ciemność" — przepaść, właśnie poprzez nadużycia imiesłowów, ale o tym już Dorota. Szkoda, bo mógł to być ładny obrazek.

biegnąc usiłując dążąc

Ten wers brzmi koszmarnie. Napchane, że aż oczy puchną. Pozdrawiam.

[Irena]

Ja dokładnie tak jak Księżycowa.
Szkoda, bo mógłby to być dobry utwór...jeszcze może, tylko usiądź i popraw.

Pozdrawiam:)

[Margot]

wypatrując krańców czasu i brzegów przestrzeni
przekraczając linie horyzontów
odcinające przyczyny od czynów
oddzielające zamysły od myśli
odróżniające dzieje od nadziei
nasłuchując szeptów wabiących
i podszeptów cynicznie życzliwych
biegnąc usiłując dążąc
mijam
jaszczurkę pogrążoną w lenistwie słonecznej kąpieli
jak w modlitwie nie potrzebującej ani słów ni myśli
tylko trwania ufnego że słońce nie zgaśnie za chwilę
a jeśli nawet
to cóż

Dzięki nagromadzeniu imiesłowów w pierwszej części swojego wiersza stworzyłeś przekonujący i prawdziwy obraz współczesnego człowieka. I tu przechodzimy do drugiej części wiersza, gdzie taki zagoniony i otumaniony szeptami i podszeptami człowiek spostrzega inny świat, fragment natury, zwierzątko żyjące swoim odwiecznym rytmem.
Zmiany w pierwszej części wiersza, zniszczą tę znakomicie pomyślaną całość. Chodzi o treść! Nos dla tabakiery czy tabakiera dla nosa?

Pozdrawiam Cię autorze bardzo serdecznie.

[jankazimierz]

Dzięki za recenzje. Jako autor niektóre z nich uważam za nietrafione. Nie będę dyskutował - rozprawiła się z nimi Margot. Również pozdrawiam.

[Dorota Chołody]

Doroto Chołody - dlaczsgo nie lubisz imiesłowów? Przydatne są.

Rozumiem, że oczekujesz rozwinięcia mojego komentarza oraz uzasadnienia.
Proszę bardzo:
Nagromadzenie tych samych konstrukcji składniowych czy też tych samych form gramatycznych (jakimi są chociażby użyte przez Ciebie imiesłowy przysłówkowe współczesne czy imiesłowy przymiotnikowe) w zwykłej wypowiedzi jest błędem językowym, wskazuje na nieporadność językową. A w poezji, do miana której, jak mniemam, pretenduje Twój tekst, jest to tym bardziej niedopuszczalne. Nie da się tego obronić jakąś stylizacją, czy tam innym zamierzeniem.
No, chyba że chodziło o ćwiczenie w napisaniu tekstu z jak największą liczbą imiesłowów właśnie. Wtedy rzeczywiście się udało
Tak więc widzisz, że nie ma to nic wspólnego z moim lubieniem bądź nie - imiesłowów.
Po prostu- co za dużo, to niezdrowo.
I to by było na tyle
Pozdrowionka.

_

[Plejada]

Przeczytałam tekst, potem komentarze i się zamyśliłam nad jednym; jak to jest, że my, jako gatunek ludzki nie słuchamy rad, które naprawdę coś wnoszą w nasze próby literackie. Ale za to słuchamy wszelakich pochwał, choćby i nietrafionych. Co do wiersza - to co napisała Dorota Chołody ma sens. Przynajmniej dla mnie.

[Michael]

Wypowiem się jedynie w kwestii pointy - wiersz zakończyłbym słowami "za chwilę".

Pozdrowienia.