Hiob

[Hiacynt]

Najwyższy zagryza palce
stara się nie patrzeć
to na nic
i tak widzi wszystko
jego bohater
stracił dobytek najbliższych
cała cielesność gnije bezradnością

Wszechmocny chciałby uwierzyć w człowieka
niestety On musi być niewierzący
inaczej stałby się kimś niepewnym siebie

kiedy cierpiący zaczyna coraz bardziej cuchnąć
marnością nad marnościami
staje się cud
wszystko co przepadło odzyskuje z nawiązką

Stwórca klaszcze w dłonie
ogłasza triumfalnie
słowo ciałem się stało

a Hiob wraca do siebie
słysząc pod skórą
diabelskie pytanie
czy można tak samo
kochać inną żonę dzieci….

[Tomasz Kowalczyk]

Dziękuję Ci za ten wiersz! Hiob to moja ulubiona postać biblijna. Sam napisałem o niej kilka wierszy.
Twój przeczytałem z prawdziwą przyjemnością.
Witaj na "Ogrodzie Ciszy"!

[Hiacynt]

Cieszy mnie, że wiersz się spodobał, muszę przyznać, że Hiob to tez moja ulubiona postać biblijna, chociaż jestem niewierzący, to czerpie wiele inspiracji z biblii i często zadaje pytania.

[Margot]

Podoba mi się Twój wiersz. Jest świetny, choć z gatunku tak zwanych bluźnierczych.
Pozdrawiam.

[Michael]

Może to diabelskie pytanie - a może nie. W końcu na diabła - istotę mroku rodem ze Światła - można też spojrzeć z drugiej strony.
Tak czy inaczej, Hiacyncie: wiersz udany.

Pozdrowienia.

[cortessa]

Hiob wierzył w Boga, jednak nigdy nie zapomniał o swoim człowieczeństwie. Wierzył w Człowieka, jego godność. Za to najbardziej go podziwiam.
Gratuluję utworu!

[Krystyna Morawska]

Ciekawy wiersz. Dobrze opisana rola Niedotykalnego. Pozdrawiam.

[Hiacynt]

Dziękuję za komentarze, cieszy mnie, że tekst się podoba.
PS.
Mam taki mały problem, za każdym razem, żeby napisać komentarz, muszę się na nowo logować?

[Tomasz Kowalczyk]

Nie. Powinieneś być zalogowany. Mam nadzieję, że błąd ten już się nie powtórzy.

[ćma]

Interesujący wiersz - skłania do przemyśleń. Pozdrowienia

[Wiesława Ptaszyk]

Przeczytałam z zaciekawieniem. Każdy kiedyś konfrontuje swoje życie z postawą Hioba.

Pozdrawiam:)

[Hiacynt]

Przeczytałam z zaciekawieniem. Każdy kiedyś konfrontuje swoje życie z postawą Hioba.

Pozdrawiam:)

Masz rację Wiesławo.

[Owsianko]

Hiacynt
Gratulacje! Wiersz przypomina Herbertowskie spojrzenie na "nieocukrowaną" rzeczywistość.

[Hiacynt]

Dzięki za odwiedziny, Owsianko.