na końcu drogi

[Wiesława Ptaszyk]

z gałązkami bzu
biegnę polną ścieżką

jeszcze próg jeszcze sień
i światło w głębi izby

jedyne w okolicy

jakby to było miło
mieć takie pokrętło
do rozjaśniania

w płomieniach cwałują konie
a pani Zosia dzieli placek
między wszystkie dzieci

z wiązankami chryzantem
nie możemy się nadziwić

jak szybko gaśniemy

[Leon Gutner]

Sympatycznie przyjemnie czytanie.

Z ukłonami L.G.

[maybe]

z wiązankami chryzantem
nie mogą się nadziwić

jak szybko gasną

Wiesiu, przepraszam, niepokoi mnie zakończenie, ale może czegoś nie zrozumiałam, bo czytam, że "dzieci gasną". Rozumiem, że czas płynie i dla dzieci, ale jakoś tak mi tu czegoś brak :(
Poza tym przepiękny obrazek i mam ochotę na ten placek Pani Zosi :) Może dlatego, że całość jest taka ładna, trochę mnie uwiera to zakończenie

[Wiesława Ptaszyk]

Leonie- dziękuję, miło mi to czytać

[Wiesława Ptaszyk]

Basiu - dziękuję za podzielenie się swoimi odczuciami...może i racja, że w końcówce zrobiłam za duży skrót. Wiersz napisałam po pogrzebie pani Zosi, która dożyła sędziwego wieku, tak więc i te niegdysiejsze dzieci zdążyły się zestarzeć, a wielu już odejść...i teraz, na końcu drogi, liczymy się i przyglądamy sobie z niedowierzaniem.

Pozdrawiam serdecznie

[Tomasz Kowalczyk]

Mnie się bardzo podoba Twój wiersz - prosty w przekazie a tak wiele mówiący.
Basia trafnie wychwyciła pewien niuans.

Pozdrawiam

[Wiesława Ptaszyk]

Serdecznie dziękuję Tomku

Wprowadziłam poprawkę, ale jeszcze pomyślę...

[Dorota Chołody]

Wiesiu, dynamicznie aż tchu braknie. I nagła zmiana w zakończeniu.
Świetnie!
Pozdrawiam

_

[Krystyna Morawska]

a pani Zosia dzieli placek
między wszystkie dzieci

Właśnie dla takich chwil życie zyskuje wartość

[cortessa]

Twoje wiersze tak cudownie trafiają do serca...

[Wiesława Ptaszyk]

To prawda Wilgo, w drobnych uczynkach dużo dobra. Dziękuję za refleksję

[Wiesława Ptaszyk]

Cortesso- z serca dziękuję

[Wiesława Ptaszyk]

Pięknie dziękuję Dorotko

[Hanna L.]

Z przyjemnością, Wiesiu.
Pozdrawiam

[Wiesława Ptaszyk]

Dziękuję, Haniu