Czas
Moderator: Tomasz Kowalczyk
Czas
mała dziewczynka na rozbujanej huśtawce
ruch – ona
ona – ruch
jeszcze nie wie że już jutro będzie świadoma huśtawki
ruch – lęk
lęk – ruch
potem upadek
osobno ruch
osobno lęk
osobno ona
na swoim miejscu zostaje tylko huśtawka
mała dziewczynka na rozbujanej huśtawce
ruch – ona
ona – ruch
jeszcze nie wie że już jutro będzie świadoma huśtawki
ruch – lęk
lęk – ruch
potem upadek
osobno ruch
osobno lęk
osobno ona
na swoim miejscu zostaje tylko huśtawka
Ostatnio zmieniony wt 06 kwie, 2021 przez Hiacynt, łącznie zmieniany 1 raz.
-
Tomasz Kowalczyk
- Administrator
- Posty: 4448
- Rejestracja: wt 10 cze, 2014
-
Dorota Chołody
- Posty: 1106
- Rejestracja: wt 24 sty, 2012
- Lokalizacja: lubelskie
- Kontakt:
Ciekawie!
_
_
dawno mnie nie bylo, musze nadrobić zaległości. Przeczytałam akurat na wejściu Twoje teksty i odpowiedzi na komentarze Forumowiczów.
Zaczynam od automomentarzy.
Tekst jest samodzielną jednostką, istnieje, w momencie publikacji, poza dopowiedzeniami Autora, a my, czytelnicy, możemy go interprtowac na podstawie tylko tego, co widzimy i tyle.
Poprzednie utwory nie zrobiły na mnie wrażenia, prezentują twórczość oparta o mimesis, czyli Pl pisze wprost o swoich obserwacjach, odczuciach, nie pozostawiając czytelnikowi nawet marginesu na własny osąd i to dlatego nie wywołuja we mnie żadnej głębszej refleksji. Mało tego - ja to wszystko wiem z doświadczenia, czyli nic nowego nie wnoszą.
Zaskoczył mnie jednak ten utwór, tak, to jest wiersz, który zmusza mnie do szukania odpowiedzi- czego symbolem jest ta pozostajaca na swoim miejscu huśtawka, dlaczego upadek spowodował, że ruch, lęk oderwały się od bohaterki lirycznej, dlaczego .
Ja nie chcę wiedzieć, co Ty miałeś na myśli, bo Autor dla mnie przestał istnieć. Homer już też nie wyjaśni , dlaczego jedni bogowie stanęli po stronie Greków, a drudzy po stronie Trojańczyków. Umarł, szlus, amen.
Jest ciekawa forma, trochę przypomina mi lingwistów, szczególnie utwór " Rozkład jazdy", zatem zabieg wart wykorzystania w innych utworach, niech będą oryginalne, a nie proste jak budowa cepa, bo utkniesz na mieliźnie spełniania oczekiwać czytelników, dla których po realistach już nic się w poezji nie zmieniło, powodzenia, La
ps/ tytuł - bllleeee
Zaczynam od automomentarzy.
Tekst jest samodzielną jednostką, istnieje, w momencie publikacji, poza dopowiedzeniami Autora, a my, czytelnicy, możemy go interprtowac na podstawie tylko tego, co widzimy i tyle.
Poprzednie utwory nie zrobiły na mnie wrażenia, prezentują twórczość oparta o mimesis, czyli Pl pisze wprost o swoich obserwacjach, odczuciach, nie pozostawiając czytelnikowi nawet marginesu na własny osąd i to dlatego nie wywołuja we mnie żadnej głębszej refleksji. Mało tego - ja to wszystko wiem z doświadczenia, czyli nic nowego nie wnoszą.
Zaskoczył mnie jednak ten utwór, tak, to jest wiersz, który zmusza mnie do szukania odpowiedzi- czego symbolem jest ta pozostajaca na swoim miejscu huśtawka, dlaczego upadek spowodował, że ruch, lęk oderwały się od bohaterki lirycznej, dlaczego .
Ja nie chcę wiedzieć, co Ty miałeś na myśli, bo Autor dla mnie przestał istnieć. Homer już też nie wyjaśni , dlaczego jedni bogowie stanęli po stronie Greków, a drudzy po stronie Trojańczyków. Umarł, szlus, amen.
Jest ciekawa forma, trochę przypomina mi lingwistów, szczególnie utwór " Rozkład jazdy", zatem zabieg wart wykorzystania w innych utworach, niech będą oryginalne, a nie proste jak budowa cepa, bo utkniesz na mieliźnie spełniania oczekiwać czytelników, dla których po realistach już nic się w poezji nie zmieniło, powodzenia, La
ps/ tytuł - bllleeee
Zaniemówiłam z wrażenia.
I oryginalna forma i treść dająca możliwość szerokiej interpretacji bardzo mi odpowiada.
Postoję sobie przy tej huśtawce z nadzieją, że upadek nie poobijał bardzo peelki.
Serdeczności............................................Ir
I oryginalna forma i treść dająca możliwość szerokiej interpretacji bardzo mi odpowiada.
Postoję sobie przy tej huśtawce z nadzieją, że upadek nie poobijał bardzo peelki.
Serdeczności............................................Ir
" siła pióra leży w pokorze do własnego słowa"- Mithril