klekot

[Ewa Kłobuch]

może zresztą nie czekam
chociaż do okna podchodzę
z nogi na nogę przestępuję

w rozpostartych ramionach
mieszczę wszystkie pojęcia
nie muszę ich rozumieć

odtąd jestem częścią czegoś większego
i pewnie mógłbyś mnie dostrzec
ale oczy masz odwrócone

i ciężko ci chcieć jak mnie wierzyć
przy akompaniamencie klekotek
wypierających dzwony

[Leon Gutner]

Wiersz mi dzwoni i klekocze. Przyjemnie.

Z uszanowaniem L.G.

[cortessa]

Nie rozumiem, dlaczego w pierwszej zwrotce występuje szyk przestawny. Przecież on nic nie przekazuje. Moje wątpliwości budzi również celowość użycia spójników w ostatnich strofach.