wciąż śnię o Moskwie

[Vesper]

wspomnienia zarosły jak ścieżki
którymi dawno nikt
nie przechodził

uśpione pragnienia
nie wraca się przecież do rzeki
po tym
gdy niemal porwała

tylko twój głos
słyszę czasami przez sen
który potem długo
nie stygnie

mam cię pod skórą
razem z bólem

i chociaż pochowałam pamięć
że jestem kobietą
znowu zakwitłeś

[cortessa]

Wydaje mi się, że ta strofa została niezręcznie sformułowana.

uśpione pragnienia
nie wraca się przecież do rzeki
po tym
gdy niemal porwała

Zaznaczony wers jest jakby "tytułem", a powinien komponować się z pozostałą częścią.
No i zakończenie zwrotki trochę niespójne.
W ostatniej cząstce aż trzy spójniki, a mimo tego każdy wers żyje własnym życiem, nie oglądając się na treść innych.

mam cię pod skórą
razem z bólem

To wyrażenie jest najpiękniejsze.

[maybe]

Podoba mi się niestygnący sen :) Rzeczywiście, tak można czuć

[Leon Gutner]

Głos bólu jest w wierszu i dotarł do Leona przy czytaniu a zatem z przyjemnością.

Z uszanowaniem L.G.

[felicja]

Bardzo poruszający wiersz.. Sugestywny obraz porywającej rzeki. Chciałabym życzyć peelce ukojenia.

[Krystyna Morawska]

w uśpione pragnienia
teraz jest spójnie - Pozdrawiam Vesper. Radość z wiersza i Twojego powrotu.

[Tomasz Kowalczyk]

Na końcu drogi zawsze jest światełko. Czarne dziury występują gdzieś w Kosmosie i to też nie na pewno.

Pozdrawiam

[Owsianko]

Vesper
nie ławo mnie wzruszyć, ale Tobie się udało

[Wiesława Ptaszyk]

Piękny wiersz, prawdziwie poruszający