Kurz dziękczynnej szafy

[Irena]

złość i żal przelewały się kieszeniami
nie chciała być płaszczem czy innym odzieniem
wiszącym w szafie zdana na kaprys właściciela

może on wybierze coś obok
może będzie współgrała z butami
czuła się nieszczęśliwą koszulą
która pasuje na określone
okazja się trafia
ale nie zatrzymuje

przekręciła klucz
zamknięta w szafie
może dostąpi zaszczytu
bycia okazją

może dostąpi
jeśli nie zaplącze się skutecznie
w któryś z jego krawatów

[korneło]

czytam bez pierwszego
może
z drugiej strofy
opowieści szafy wychodzącej z mody na swoje

w tej samej strofie
czytam dalej

wybierze coś obok
może będzie pasowała do butów lub spodni
poczuje się nieszczęśliwą koszulą
pasującą w określone
okazja się trafia
ale nie zatrzymuje

[Bożena]

złość i żal przelewał się kieszeniami zastanawiam się czy nie powinno być- przelewały się
w drugiej zwrotce- pasowało i pasuje- może zastąpić jedno innym określeniem, pozdrawiam Irenko, smutek i tęsknota w wierszu, cóż czasem takie uczucia nam towarzyszą.

[Krystyna Morawska]

Szafa nosi w sobie cały ciężar świata. Piękny, wieloznaczny wiersz. Pozdrawiam.

[cortessa]

Pierwsze dwie strofy połączyłabym w jedną. Są trochę "nadmuchane".
Spodobała mi się puenta.

[ćma]

Bardzo ciekawy pomysł. Początek do lekkiego dopracowania. Najbardziej podoba mi się trzecia strofa i puenta. Czytam bez ostatniego może dostąpi. Pozdrowienia

[Irena]

korneło, Bożeno, wilgo, cortesso, ćmo - dziękuję za czytanie i słowo.
Jeszcze pomyślę nad nim, choć trudno się wczuć w rolę tej która ma być tylko dekoracją...wówczas zaciśniecie krawata jawi się wyzwoleniem.

Pozdrawiam.