Królewska jasność

[Krystyna Morawska]

Stary mistrz uwolnił mnie od ciężaru lat.

Zapamiętałam ciepło farby, zapach
powietrza w pracowni. Pod osłoną
kotary mogłam śmiać się do woli i płakać.

Obserwuję
jak ostrożnie rozwijasz szkicownik,
doceniam kunszt rysunku. Jest w tobie
płomień, który przetrwa stulecia.

W obrazie znajdziesz kilka znaków,
ale już wcześniej wiedziałeś, że byłam
władczynią. Rozumiesz piękno i słowo,
więc patrz uważnie - tam jeszcze nie byłeś.

[księżycowa]

Muza doskonale zna zdolności mistrza, jest pełna uznania dla jego talentu i wrażliwości, wie też, że królewska jasność biję nie tylko z jego prac, ale i z bogatego wnętrza. Wiersz, choć tajemniczy, jest szlachetną inspiracją, zachętą dla samego artysty, by nie ustawał w poszukiwaniach. Piękno i zmysłowość jest w każdej kobiecie, myślę, że ów malarz doceniony i tak subtelnie zaproszony do zgłębiania tajemnic wydobędzie to piękno w czystej postaci. Muszę jeszcze tylko pomyśleć, jaki to twórca skradł serce peelki. Pozdrawiam Wilgo

[Krystyna Morawska]

Muszę jeszcze tylko pomyśleć, jaki to twórca skradł serce peelki.

Od dawna inspiruje mnie Vermeer, a Twój komentarz jest drugą częścią wiersza - dziękuję.

[Leon Gutner]

Świetnie.
A najświetniej w ostatnim czterowersie.

Z przyjemnością L.G.

[Tomasz Kowalczyk]

Przepiękny wiersz, Wilgo!

Pozdrawiam

[Hanna L.]

Tak, Vermeer to czarodziej a Twój wiersz, szczególnie ostatnia cząstka, magiczny Pozdrawiam

[cortessa]

Jak Ty cudownie potrafisz zatrzymać w słowach tak istotną chwilę. Przepięknie podana myśl!

[Ewa Włodek]

słowo inspiratorki, nauczycielki życia do ucznia, do kogoś, kogo kształtowała i - być może - ukształtowała? Tak dosłownie: jako twórcę, i metaforycznie - jako człowieka? I jej refleksja, że nie zdążyła nauczyć go wszystkiego, że są obszary, które będzie musiał spenetrować sam, bez jej pomocy?
No, nie wiem, tak odebrałam przesłanie wiersza, nie wiem, na ile zgodnie z intencją Autorki. Ale tak czy siak - wiersz spodobał mi się, przemówił do mnie, skłonił do zamyślenia o życiu i o naszych rolach w nim.
Poczytałam z przyjemnością. Pozdrawiam serdecznie, Ewa

[Krystyna Morawska]

Przesłanie nie jest do końca wypowiedziane. Muza zwraca się do mistrza, ale równie dobrze może kierować słowa do osoby tylko szkicującej obraz. Podkreśla, że nie wystarczy czuć piękno w obrazie czy w słowie, najważniejsze, by je rozumieć. Wrażenia zmysłowe są ogólnie dostępne i nie muszą świadczyć o mądrości. Rozumienie sprawi, że doświadczymy królewskiej jasności. Tak sobie myślę...czasami w jednym obrazie mieści się całe życie.

Dziękuję Leonie, Tomku, cortesso, Ewo -

[maybe]

Pokazać niedostrzegalne - to jest prawdziwa sztuka