Na odchodnym
Moderator: Tomasz Kowalczyk
Żal mi tych miejsc, gdzie moje stopy
nie pozostawią nigdy śladu,
nadmorskich plaż, czy wodospadów
i pól skąpanych w pyłku złotym.
Żal nieprzebranych , krętych ścieżek,
których spojrzeniem już nie zmierzę.
Żal tej muzyki, której dźwięki
koiły nerwy o poranku,
niedośpiewanej żal piosenki,
ckliwej ballady, kołysanki,
słowiczych treli w leśnej głuszy,
których nie złowią moje uszy.
Choć dostęp dzisiaj jest łatwiejszy
do nieprzebranych dóbr kultury,
nie wzruszy mnie już żaden z wierszy,
nie olśni cud architektury
i tylu fantastycznych książek
już nie przeczytam, bo nie zdążę..
Użalam się nad swoim żalem
przy lampce francuskiego wina
choć przecież wiem to, doskonale,
że czasu nie da się zatrzymać.
Przeminie, tak, jak mija życie,
a żal rozpłynie się w niebycie.
nie pozostawią nigdy śladu,
nadmorskich plaż, czy wodospadów
i pól skąpanych w pyłku złotym.
Żal nieprzebranych , krętych ścieżek,
których spojrzeniem już nie zmierzę.
Żal tej muzyki, której dźwięki
koiły nerwy o poranku,
niedośpiewanej żal piosenki,
ckliwej ballady, kołysanki,
słowiczych treli w leśnej głuszy,
których nie złowią moje uszy.
Choć dostęp dzisiaj jest łatwiejszy
do nieprzebranych dóbr kultury,
nie wzruszy mnie już żaden z wierszy,
nie olśni cud architektury
i tylu fantastycznych książek
już nie przeczytam, bo nie zdążę..
Użalam się nad swoim żalem
przy lampce francuskiego wina
choć przecież wiem to, doskonale,
że czasu nie da się zatrzymać.
Przeminie, tak, jak mija życie,
a żal rozpłynie się w niebycie.
Smutek jest jak pochód- przemija. E. Stachura
- Leon Gutner
- Posty: 7903
- Rejestracja: czw 15 kwie, 2010
- Lokalizacja: Olsztyn
- Kontakt:
Wyjątkowość i strata - obie te istoty przyszły mi do głowy przy lekturze.
I jeszcze świadomość że autora doskonale wie i czuje ich istotę.
Sympatyzuje z tymi istotami i wierszami co to pokornie traktują niepowtarzalność chwil i istotę przemijania.
Poza tym bardzo lubię taki zapis, takie formy, a więc czysta przyjemność odczytu.
Z ukłonami L.G.
I jeszcze świadomość że autora doskonale wie i czuje ich istotę.
Sympatyzuje z tymi istotami i wierszami co to pokornie traktują niepowtarzalność chwil i istotę przemijania.
Poza tym bardzo lubię taki zapis, takie formy, a więc czysta przyjemność odczytu.
Z ukłonami L.G.
" Każdy dzień to takie małe życie "
- Tomasz Kowalczyk
- Administrator
- Posty: 4464
- Rejestracja: wt 10 cze, 2014
Piękny wiersz - mocno chwycił za serce.
Pozdrawiam
Pozdrawiam
Każdy jest kowalem własnego losu. Nie każdy Kowalczykiem.
Leo, nie dość, że świetnie piszesz, to jeszcze dobrze czytasz;-)) co bardzo cieszy autorkę
dziękuję pięknie za słowo pod wierszem. M
Tomku dziękuję, jeśli chwycił to dobrze spełnił swoje zadanie;-)) pozdrawiam ciepło. M
dziękuję pięknie za słowo pod wierszem. M
Tomku dziękuję, jeśli chwycił to dobrze spełnił swoje zadanie;-)) pozdrawiam ciepło. M
Smutek jest jak pochód- przemija. E. Stachura
-
- Posty: 426
- Rejestracja: pn 10 kwie, 2017
Najpiękniejsze wiersze powstają z żalu i tęsknoty, a ten jest tego idealnym przykładem. Piękny i wzruszający
Też mnie niekiedy dopadają takie myśli...
Z drugiej strony: może szkoda czasu na użalanie się nad swoim żalem? Przecież zamiast tego można chociażby przeczytać kolejną książkę, albo przesłuchać kolejną płytę... Przeminiemy tak czy inaczej - z żalem, czy bez. Nie wygramy z nieuniknionym. Pozostaje cieszyć się każdą daną nam chwilą i wykorzystać ją jak najlepiej.
Pozdrawiam, perełko
Z drugiej strony: może szkoda czasu na użalanie się nad swoim żalem? Przecież zamiast tego można chociażby przeczytać kolejną książkę, albo przesłuchać kolejną płytę... Przeminiemy tak czy inaczej - z żalem, czy bez. Nie wygramy z nieuniknionym. Pozostaje cieszyć się każdą daną nam chwilą i wykorzystać ją jak najlepiej.
Pozdrawiam, perełko
Marku, mnie też rzadko się udaje... ale może ważniejsze są chęci i próby, niż sam efekt? Cokolwiek, co zajmie nasz umysł bardziej niż ból i żal nad utraconym lub przemijającym...
(Mam nadzieję, że nie masz mi za złe, perełko, że odpowiadam Markowi pod Twoim tekstem...Wszak to wciąż rozmowa w temacie wiersza).
(Mam nadzieję, że nie masz mi za złe, perełko, że odpowiadam Markowi pod Twoim tekstem...Wszak to wciąż rozmowa w temacie wiersza).