Nieuleczalne

[Leon Gutner]

Wyrwij wybierz więcej z chwili z za zasłony
znanych chronologii wytrwałych ustaleń
jeśli nic nie stracisz nie dostąpisz wcale
zaśniesz by odpocząć zbudzisz się zmęczony

trwaj odważnie zalśnij i znikaj z uśmiechem
kpij sobie do bólu z podobnych zbieżności
po co to staranie żeby coś uprościć
kroki gdzieś na schodach bezbolesnym echem

sok z limonki czasu który prosto w oczy
pryska nie zamykasz lecz mrużysz powieki
on z całego było świetnie cię uleczy
nikt cię już nie wzruszy nie dasz się zaskoczyć

to choroba ale zapomniałeś dawno
że gdy wyzdrowiejesz będzie obok ciebie
wybudzi by drążyć po co tego nie wiesz

bo w nieuleczalnych zmiennych porach roku
wiecznie rozpieszczanie kaprysy umizgi
nie martw się o wszystko

pstryk i już po wszystkim

[Tomasz Kowalczyk]

Myślę, że nie ma chorób nieuleczalnych. Chodzi przecież tylko o stan wiedzy. Często nie potrafimy wyleczyć, więc wyrywamy z korzeniami, zamiast chwilę pomyśleć...

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Bardzo istotna refleksja Tomku.
Nie ma chorób nieuleczalnych i należy myśleć.

Z podziękowaniem L.G.

[Vestka]

To nie choroba...ale dzięki za inspirację. Oby starczyło nam wszystkim odwagi tak skakać w doświadczenie!

[cortessa]

Każde wspomnienie jest nieuleczalne. Tylko że jedne są chorobami, inne zaś błogosławieństwem, które pozwala przetrwać.

[Leon Gutner]

Z podziękowaniem za czytanie czas i obecność dla Ves i Corti.
Samych dobrych przetrwań i doskonałych doświadczeń.

Z uszanowaniem L.G.