białej flagi nie będzie

[Vesper]

przez wszystkie te lata
kiedy świat powoli rozpadał się we mnie
kłamałam

w decydującym momencie
zamknęłam oczy a przecież rany
nie znikają ot tak

tęsknota mieszała się z bólem
wściekłość karmiła głód
spychając pragnienia w mrok

tej nocy przyszedłeś we śnie
i wszystko runęło
twój głos rozsadził mury pozorów
ciemność przecięły smugi światła
ale to boli

nie chcę pamiętać że można czekać
pragnąć do granic obłędu
być tak człowieczym
każdym nerwem krzyczeć bądź
w każdej sekundzie umierać z braku

dlatego nie przychodź
już nigdy

zabiję wszystko na swojej drodze

[Irena]

Z jednej strony tęsknota, a na koniec odzywają się instynkty mordercze.
Peelka mnie przeraża. Znałam taką dziewczynę, bardzo chorą, która tak jak Twoja peelka się zachowywała.
Takie osoby mają bardzo trudne życie, a i ci którzy z nimi obcują także.

tej nocy przyszedłeś we śnie
i wszystko runęło
twój głos rozsadził mury pozorów
ciemność przecięły smugi światła
ale to boli

Zdecydowanie NIE, murom pozorów.

Serdeczności posyłam......................................Ir

[Krystyna Morawska]

Tyle tu emocji. Myślę o słowach peelki, o życiu na brzegach rozpaczy, która nie ma szansy zamienić się w miłość.

[cortessa]

Pierwsze dwie strofy zwiastowały piękny utwór, ale później trochę zabrnęłaś w oczywistość, bo oto pojawiły się spodziewane rekwizyty. Ostatnie trzy cząstki powracają do dobrego tonu. Może więc warto nieco skrócić poetycki wywód...

[Leon Gutner]

Wiersz w swojej wymowie może nie przerażający ale na pewno przeraźliwy.
Doskonale bo wiersze są od tego aby umieszczać w nich takie emocje.
Końcówka robi dobrą robotę i dobitnie podsumowuje wcześniejsze ustalenia.
Dobre pisanie - dobre czytanie.

Z ukłonami L.G.

[Tomasz Kowalczyk]

przez wszystkie te lata
kiedy świat powoli rozpadał się we mnie
kłamałam

w decydującym momencie
zamknęłam oczy a przecież rany
nie znikają ot tak

tęsknota mieszała się z bólem
wściekłość karmiła głód
spychając pragnienia w mrok

tej nocy przyszedłeś we śnie
i wszystko runęło
twój głos rozsadził mury pozorów
ciemność przecięły smugi światła
ale to boli

nie chcę pamiętać że można czekać
pragnąć do granic obłędu
być tak człowieczym
każdym nerwem krzyczeć bądź
w każdej sekundzie umierać z braku

dlatego nie przychodź
już nigdy

zabiję wszystko na swojej drodze

I mamy dobry, spójny wiersz. Czytam go bez zaznaczonej strofy.

Pozdrawiam

[lilo]

Ta wyrwa w sercu...ból który trudno opisać, gdy zdajesz sobie sprawę, że już nic nie może się wydarzyć, a przechodzi w snach i przypomina, rozbliźnia rany i sączy się, nic już nie che się czuć, żeby nie bolało, więc zabija się każde wspomnienie...bardzo bolesny, mocny emocjonalny przekaz...

[Mariusz]

Z każdego słowa w tym wierszu bije szczerość i autentyczność uczuć. Vesper, pozdrawiam serdecznie.

[księżycowa]

nie chcę pamiętać że można czekać
pragnąć do granic obłędu
być tak człowieczym
każdym nerwem krzyczeć bądź
w każdej sekundzie umierać z braku

dlatego nie przychodź
już nigdy

To zabolało najbardziej