ta wojna skończy się tu i teraz (z cyklu "Szkice rycerskie")

[Vesper]

już nie pamiętam Panie
kiedy lód skuł moje serce tak
że przestałam czuć

tylko krew bezustannie
wrze mi w żyłach
zbudzone żywioły
nie ustąpią tak łatwo

mojej armii nie zatrzymają
skrzypiący pod stopami śnieg
błaganie o litość
bajania o etyce i sumieniu

tamtej dziewczyny od dawna już
nie ma
dlatego życie i śmierć
niech złączą się w tańcu

wojna skończy się
kiedy zrozumiesz
zła nie wolno usprawiedliwiać

przeto tańczmy dopóki twój miecz
nie skruszy lodu w mym sercu
dopóki czerwienią nie zakwitnie mi
ciało

wybrałeś właściwie

[cortessa]

Materiału na więcej niż jeden wiersz. Może lepiej by było skupić się na jednym wątku,
który można dopracować poetycko?

[Leon Gutner]

Pierwsze trzy strofy bardzo i osiem ostatnich wersów.
Środek trochę za bardzo odkryty, otwarty, mało pozostawiający.
Całość przyjemna.

Z uszanowaniem L.G.

[Vesper]

Masz rację, cortesso...
Ty także, Leonie

Coś wyrzuciłam, coś pozmieniałam... reszta niech zostanie. Nawet, jeśli tekst nie ma poetyckiej wartości...

Tym bardziej dziękuję za pochylenie się nad nim.