Stopklatka

[Krystyna Morawska]

Powiedziałeś:
jesteś zagarnięta przez świat,
zadrukowana do ostatniej kartki.
Nieprawda, każdy wiersz to nowe
życie, chociaż z minionym światłem.

Przeszłość jak rolka filmu odkrywa
piękno wszystkich pór roku. Ratuje
drobiazgi, z którymi już się nie przywitam.

Wybiela wnętrza, nadaje kształt
nieobecności. Coś we mnie pękło,
ale to tylko różnica w odczuwaniu -
wypełniam się dźwiękiem.

Jeszcze nie czas na rozmowę ze słońcem -
zdążę.

[Tomasz Kowalczyk]

Każdy postrzega rzeczywistość inaczej - chyba na tym polega piękno życia...

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Zdecydowanie ratujesz drobiazgi i nadajesz kształt.
Czysta przyjemność jak zawsze.

Z uszanowaniem L.G.

[cortessa]

Piękny, niezwykle sugestywny utwór o przemijaniu i wypełnianiu przydzielonych nam dni. Dobrze, że nie znamy przyszłości, nie wiemy, co nas czeka...
Miałabym jedną uwagę: fraza opatrzona kursywą jest niezwykle istotna, ale wydaje się ona odstawać od poetyckiej kompozycji. Po cytacie następuje zwrot w realizacji wątku...

[Krystyna Morawska]

cortesso: rozwijam wątek nowe życie z minionym światłem. Bardzo ważne są dla mnie powroty. Jednak zasiałaś niepokój - muszę się liczyć ze zdaniem czytelnika. Przemyślę.

[Krystyna Morawska]

Leo, Tomku - dziękuję za słowo

[Mariusz]

Każdego dnia patrzymy na świat inaczej, te dni są jak obrazy, które można odkrywać na nowo. Z wielką przyjemnością czytałem Wilgo. Pozdrawiam serdecznie.