przez witraż

[Mariusz]

zatrzymały mnie na chwilę
puzzle składane z nożyczkami w dłoni
gdzie sierotka marysia gubi pantofelek
szukając złotego runa

byłem tu zanim powstały pierwsze bajki
rdzawy płyn spod kielicha
otwierał oczy niedowiarkom
i ramy droższe od płótna
walczyły o ściany

wciąż jeszcze nie wiem dlaczego
lubię siadać na tym samym kamieniu

[Leon Gutner]

Jak zawsze krótko i jak zawsze ta nieobszerność treściwie zatrzymała mnie przy wierszu.
Ramy walczące o ściany - majstersztyk.

Z uznaniem L.G.

[Irena]

Kiedy coś/ktoś ubywa z naszej rzeczywistości, zwykle ukojenie sprowadza się do układania wspomnień
jako puzzli. Z czasem jest to coraz trudniejsze.
Ostatni dystych i ramy walczące o ściany SUPER .


Serdeczności posyłam..........................................Ir

[Hexe]

...ramy droższe od płótna
walczyły o ściany... ta fraza mnie urzekła - pięknie. Pozdrawiam

[Mariusz]

Leonie, Ireno, Hexe, cieszę się, że nie będę musiał "wycinać" ram . Serdecznie dziękuję za słowa pod wierszem i tak samo pozdrawiam.

[Tomasz Kowalczyk]

Puzzli nie składa się "z nożyczkami w dłoni", podobnie jak węzłów nie rozwiązuje się mieczem.
Ale dzieciństwo ma swoje prawa...
Piękny wiersz, Mariuszu!

Pozdrawiam

[Mariusz]

Znam Tomku kilku takich, którzy przemycili te prawa, do dorosłości. Dziękuję za chwile przy wierszu i pozdrawiam serdecznie.

[Małgorzata]

Off Topic

zatrzymały mnie na chwilę
puzzle

a mnie twój wiersz, lapidarny i gorzki. Pozdrawiam

[Mariusz]

Masz rację Małgorzato, jest gorzki i lapidarny. Dziękuję za zaglądnięcie i pozdrawiam serdecznie.

[Hanna L.]

Muszę wgryść się w wiersz, aby znaleźć tę gorycz. Dla mnie jest nierealny, jak to w bajce bywa
Pozdrawiam

[Mariusz]

Dziękuję Hanno za chwile przy wierszu. Jeśli chodzi o tą nierealność, to każda kończy się po pierwszej udanej próbie... Pozdrawiam serdecznie.