Poza czasem

[Krystyna Morawska]

Na sztalugach czeka rozpięte płótno.
Kiedy tęsknota rozkwitnie niczym pąk
na wiosennej gałęzi - dzieło ożyje.

Wielkie plamy kolorów są przynętą.
Przypominają jesienne buki
pełne powagi i dostojeństwa.

Dojrzewa senna wizja,
którą od dawna nosiłem w sobie.
W prostym symbolu mieści się bezradna
czułość, nie do końca wypowiedziana.

Teraz wszystko zalśniło dziwnym
blaskiem. Już się nie boję -

zmierzchu.

[Leon Gutner]

Świetnie zbudowany nastrój a zwłaszcza bezradna czułość i sama końcówka.

Leo z uznaniem L.G.

[Tomasz Kowalczyk]

Pięknie zobrazowane emocje.

Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Dziękuję Tomku i Leonie

[księżycowa]

Zgadzam się z przedmówcami. Stworzyłaś spokojny, stonowany klimat. Podoba mi się. Pozdrawiam.

[Hexe]

Buki są cudowne, szczególnie jesienią kiedy emanują prawie szkarłatnymi barwami. Piękny wiersz. Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Dziękuję księżycowej i Hexe. Miło was gościć.

[Hanna L.]

Z przyjemnością przeczytałam
Pozdrawiam

[ćma]

Pięknie i z czułością namalowany wiersz.
Pozdrowienia