Na tamtą stronę

[Marek]

Na tamtą stronę

odbywam podróże. Rozstrojone pianino Białoruś.
Uszy i oczy za moimi plecami. Przede mną ściana.
Z prawej paprotka.

Molowa tonacja. Pianissimo. Bez pedału. Napięcie
przy przetworzeniach. Budowanie przestrzeni pauzami.

Sądzą, że to już koniec. Nieśmiałe brawa.

Pan na wózku. Stara się coś powiedzieć.
Domyślam się - grał na pianinie.
Mówię – może pan spróbować lewą ręką. Odstępuję
miejsce. Zawstydzony odjeżdża.

Później mówią mi opiekunki – płakał

Pani z chodzikiem – potrafi pan "Mały biały domek" ?
Przywołuję z pamięci. Dość nieudolnie. W końcu
- Pani śpiewa ładnym głosem - udaje się nam
kilkoma zwrotkami zdobyć aplauz pensjonariuszy.

Podjeżdża Mama – nie graj tyle, bo się zmęczysz.
Mówię, że nie. Że nie ma się martwić.

Dom Seniora Pogodna Jesień
Rokitno, wiosna 2017

[felicja]

To musiało być piękne święto.... bardzo przyjemnie posłuchać, bo utwór jak zwykle ogromnie pojemny ... pozdrawiam :-)

[Leon Gutner]

Tak.
Mam takie wrażenie że czytanie twoich opowieści to odbywanie podróży w wyobraźni.

Z ukłonami L.G.

[Marek]

Ten, akurat, tekst to relacja autentycznej sytuacji. Ale masz rację to podróż tego, co się przeżywa - z myśli na papier...

[Krystyna Morawska]

Sekcja poetycka (do której należę) niejednokrotnie umilała czas pensjonariuszom DPS. To nie było proste zadanie. Uśmiech zawsze przeplatał się z łzami. Dziękuję Marku.

[Hexe]

Hmm... pięknie opisałeś Marku, warto wnieść trochę ciepła i spotkać się z ludźmi, których los rzucił w życiowe zawirowania. Kiedyś miałam okazję tam bywać jako odwiedzająca Julię, która już odeszła, tam - skąd nikt nigdy nie wraca. Pozdrawiam.

[cortessa]

Podoba mi się Twoja stylistyka, a przede wszystkim poetycki dystans, jaki tak udanie tworzysz.

[Marek]

Dziękuję bardzo za zajrzenie i komentarze! To miłe jest!