Stany przejściowe

[Krystyna Morawska]

Nie potrafię zatrzymać rzeki,
która w dzień jest dzika - pełna
niepokoju. Wieczorem przybiera
kobaltową barwę. Na brzegu
zostawia zamglony zmierzch.

Czy każdemu odpowiada odejście
w nieznane, poza horyzont.

Kiwasz głową jak stary kruk.
Jesteś za mało szczery. Przecież
z twoich ust wyszły strofy o przymusie
milczenia w starych księgach mnicha,
gdzie ukrył się boski ślad. Wie o tym
każdy myśliciel, każda drobina życia
przemieniona w ciszę gwiazd.

Rozbite kawałki nie oswoją świata.

[Leon Gutner]

Bardzo.
Klimat temat poczucie że wszystko tutaj jest na swoim miejscu.
I końcówka bardzo smaczna.

Z uszanowaniem L.G.

[Tomasz Kowalczyk]

Nie powinno się na siłę zatrzymywać (ludzkiej) natury, bo często odzywa się ona w najmniej spodziewanym momencie. A boskie ślady tylko w zakurzonych księgach, po które sięgają jedynie specjaliści...
Piękny wiersz, Krysiu...

Pozdrawiam

[Hexe]

Mnie się także Twój wiersz bardzo podoba. Pozdrowionka pełne słonka

[cortessa]

Świata nie da się oswoić, ani zatrzymać biegu rzeki. Możemy mieć tylko minimalny wpływ na rzeczywistość, która nas otacza. Ale nawet i wtedy nie jesteśmy jedynymi kreatorami. Każdy z nas tworzy swój własny horyzont...

[Krystyna Morawska]

Uczucie bezradności wobec losu i ludzkiej natury nie przynosi pocieszenia. Jednak trzeba rozmawiać o ludzkich sprawach, chociaż rozbite kawałki nie oswoją świata.
Dziękuję: Leo, Tomku, Hexe, cortesso.

[Hanna L.]

Piękne wersy
Pozdrawiam