Forum literackie Ogród Ciszy

pamiętnik matki


czytam jej myśli na pożółkłych kartach papieru
gdyby spaliła tęsknoty własnej duszy
zostałaby na zawsze taka jaką pamiętam

przewracam kartki
i jakbym siebie czytała

nawet jedyna radość którą mam
jest kserokopią jej pragnienia

niemożliwe
duszy nie dziedziczymy w genach

zacznę pisać wesołe wiersze
by moja córka czytając nie płakała
gdy stąd odejdę

Zastanawiam się nad wyrażeniem:
[quote=""Łucja Kucińska""]czytam jej myśli na pożółkłych kartach papieru [/quote]
Myślę, że wystarczyłby zwrot: "na pożółkłych kartach". I wtedy powtórzenie, jakie występuje w drugiej zwrotce, zabrzmiałoby przekonująco.

Pozdrawiam

Tomek

Bardzo smutny wiersz. Najbardziej przemówiło do mnie:
[quote=""Łucja Kucińska""]gdyby spaliła tęsknoty własnej duszy
zostałaby na zawsze taka jaką pamiętam [/quote]

zacznę pisać wesołe wiersze
by moja córka czytając nie płakała
gdy stąd odejdę

Zastanawiam się nad podwójną "duszą", może dałoby się jakoś zamienić. I tutaj [quote=""Łucja Kucińska""]nawet jedyna radość którą mam
jest kserokopią jej pragnienia [/quote] Może zamiast "którą" "jaką"?
Pozdrawiam <img>

Kiedy pisze się o bliskich, których zabrakło obok nas zawsze robi sie nostalgicznie smutno. Ty chcesz odwrócić tą prawidłowość zapewnieniem, że zaczniesz pisać wesołe wiersze, aby córka nie smutkowała....wiele w tym miłości i dbałości o latorośl...

Masz dwa razy kartki i dwa razy duszę..uważam, że trzeba z jednej kartki całkowicie zrezygnować ( najlepiej w pierwszym wersie, bo wiadomo , że jak papier to kartki...zreszta będą dalej)...a duszę może zastąpić jakiś synonimem.


Serdecznie......................................Ir

Bardzo smutna wymowa wiersza. Trochę udzielił mi się ten nastrój. ...idę podumać.Pozdrawiam serdecznie <img>

[quote=""Łucja Kucińska""]czytam jej myśli na pożółkłych kartach papieru
gdyby spaliła tęsknoty własnej duszy
zostałaby na zawsze taka jaką pamiętam

przewracam kartki
i jakbym siebie czytała[/quote]

te strofy wprowadzają mnie w zadumę, zamyślenie, wzbudzają tęsknotę.....

"czytam jej myśli
gdyby spaliła tęsknoty
zostałaby na zawsze

taka jaką pamiętam

przewracam kartki
jakbym siebie czytała

jedyna radość którą mam
jest kserokopią jej pragnienia
niemożliwego
odziedziczenia duszy

zacznę pisać wesołe wiersze
by moja córka czytając

płakała przez łzy
uśmiechem
poza moim czasem"

to ważny sztych i myślę, że nie rozgniewam Ciebie ingerencją w ważną sferę..............w końcu, to z twego pióra idea.................moje trzy grosze to tylko próba dotarcia esencją w to, co niezbywalne jest...

Jarku, po usłyszeniu ,że moje wiersze można skwitować powiedzeniem " odszedł ojciec - przyszła matka, ojciec poszedł - poszła matka"- czy jakoś tak, tymi czterema słowami;
wierz mi,że Twoja wypowiedz sprawiła mi radość.

Dziękuję za komentarze- miło mi , uwagi jak najbardziej słuszne, ten wiersz jest starym publikowanym już wierszem, dlatego pozostał w formie, jaka poszła do druku dwa lata temu.

Zatrzymałaś, Łucjo, zastanowiłaś i wprawiłaś w nastrój zadumania...dziękuję za to, co poczułam czytając <img>

[quote=""Łucja Kucińska""]i jakbym siebie czytała [/quote]

"i" odpuściłbym

Wzruszający wiersz.

Pozdrawiam
Konrad

Łucjo... to jest piękny, choć jak już pisali poprzednicy, smutny wiersz. końcówka najbardziej...
Wzruszyłam się.

gdy stąd odejdę

a jakby tak
gdy odejdę bez stąd