przed furtką

[Mariusz]

byłem pod stopą
czasem świeciło słońce

nie zgubiłem się
to zabawa w chowanego
oczy za każdym kamieniem
myślą że widzą
jak zwykle już przed snem
trzeba wstawać

rzadziej przychodzą wiadomości
podobno listonosz choruje
a niedawno spotkałem go w barze

tylko saba merda ogonem
i przypomina że mam dwie nogi

[stary krab]

Nieco enigmatyczny w treści, ale sentencja bardzo czytelna.

Cholernie wymowny fragment:

jak zwykle już przed snem
trzeba wstawać

Z szacunkiem dla Autora.

[Mariusz]

To prawda, stary krabie, nie jest on łatwy do rozszyfrowania, ale też nie tak trudny jak się wydaje. Dziękuję za zatrzymanie i pozdrawiam serdecznie. <img>

[Maria Nowak]

rzadziej przychodzą wiadomości
podobno listonosz choruje
a niedawno spotkałem go w barze

a to najbardziej. oczywiście w całości tekst jest jak dla mnie idealny, ale ten fragmencik jest perłą pereł.
Zabieram, zapamiętam i będę wracać.

[Tomasz Kowalczyk]

[quote=""Mariusz""]nie zgubiłem się
to zabawa w chowanego
oczy za każdym kamieniem
myślą że widzą
jak zwykle już przed snem
trzeba wstawać [/quote]
Ostatni wers czytam osobno. Łatwiej mi zrozumieć trudne chwile peela.
[quote=""Mariusz""]a niedawno spotkałem go w barze [/quote]
Przeczytało mi się "chociaż"...
[quote=""Mariusz""]tylko saba merda ogonem
i przypomina że mam dwie nogi[/quote]
Tak - pies to przyjaciel człowieka. Czasami jednak wystarczy przejrzeć się w lustrze. Szkoda, że tylko czasami. Psy przypominają o tym, o czym nie raz chciałoby się zapomnieć...

Pozdrawiam

Tomek

[Beata]

Zaciekawiasz już od pierwszych wersów. Być pod stopą - być pod ziemią (?), być czyimś poddanym (?). W każdym razie słońce, które przebija między słowami wskazuje, że były chwile jasne i szczęśliwe. Czujność oczu, które za każdym kamieniem wypatrują znajomych konturów, postaci i zabawa w chowanego to znana od wieków historia dwojga, którzy spotkali się na huśtawce życiowych oczekiwań. Tak to odczytuję.
Została trudna codzienność, bezsenne noce pełne rozmyślań, które sprawiają, że sen przychodzi tuż przed świtem, gdy pora już startować w nowy dzień. Oczekiwanie listonosza z wiadomościami i cisza, gdy nie nadchodzą - bardzo czytelne.
Bardzo udanie połączyłeś w ramę stopę z pierwszych wersów ze dwiema nogami, na których stoi w zakończeniu peel. I jest to zakończenie i smutne, i pełne nadziei. Są sytuacje, gdy trudno stąpać po ziemi. Ale to przecież koniec jednej, a początek innej drogi. I pesymizm trzeba wyrzucić za siebie, jak kamień, który uwiera w bucie.
Bardzo dobry wiersz. Bardzo ludzki w oszczędnym, męskim opisie przezyć i doświadczania życia.

[megi]

[quote=""Mariusz""]byłem pod stopą [/quote]i pod pantoflem? <img>

[quote=""Mariusz""]tylko saba merda ogonem
i przypomina że mam dwie nogi[/quote]dobra końcówka. pan potrzebny jest psu, żeby wyprowadził go na spacer i nakarmił. A kiedy jest się komuś potrzebnym, łatwiej się pozbierać i stanąć na nogi.

[Mariusz]

Bardzo cieszę się z różnych interpretacji tego wiersza, każda z nich odkrywa nowe znaczenia...
Dziękuję za zagłębienie i poświęcenie czasu. Marysiu, Beato, megi i Tomku serdecznie pozdrawiam

[Mariola Kruszewska]

Mariusz napisał/a:
byłem pod stopą
i pod pantoflem? <img>

Mariusz napisał/a:
tylko saba merda ogonem
i przypomina że mam dwie nogi
dobra końcówka. pan potrzebny jest psu, żeby wyprowadził go na spacer i nakarmił. A kiedy jest się komuś potrzebnym, łatwiej się pozbierać i stanąć na nogi.
_________________

Identycznie odbieram. [quote=""Mariusz""]rzadziej przychodzą wiadomości
podobno listonosz choruje [/quote]A co, nie macie Internetu? Komórka padła?

[Mariusz]

Mariolu, pod lasem często tracę zasięg... <img> Dziękuję za miłe odwiedziny i serdecznie pozdrawiam. <img>