bez tytułu

[Snufkin]

***


Widziałem Siedem cudów Świata
nie potrafię
zatrzymać ich w pamięci

kamień po kamieniu
tworzy się historię
i zapomina
historię

Widziałem śmierć
człowieka
i śmierć
idei

leniwie
kamień po kamieniu
wznosi się pomniki
i burzy
pomniki


Widziałem twoje zmartwione ręce –
obraz końca lata
gdy jesień się zbliża...

widziałem to wszystko
by wszystko zapomnieć
i wrócić do ciebie
i spróbować życia

kamień po kamieniu
buduje się dom.

Co zostanie po nas
może chwila ciszy
może krzesła szklanki
to i tak jest dużo –
nadzieja że dom pozostanie domem
do którego się wraca po każdej podróży.

[Beata]

Piękny, refleksyjny... i tylko nie wiem, po co ten nadmiar powtórzeń. Ależ by wyszlachetniał, gdyby wymazać je tu i tam...

[megi]

Jak Beacie przeszkadza mi nadmiar powtórzeń,
nużą i dają wrażenie dreptania w miejscu.
Wiersz mógłby się dla mnie zacząć od piątej zwrotki.


[quote=""Snufkin""]Co zostanie po nas
może chwila ciszy
może krzesła szklanki
to i tak jest dużo –
nadzieja że dom pozostanie domem
do którego się wraca po każdej podróży.[/quote]
spodobała mi się końcówka
wycięłabym pogrubione 'jest', bez niego płynniej się czyta i lepiej brzmi

[Mariusz]

Zgadzam się z Beatą i megi, gdyby w ciekawszy sposób przekazać treść, byłoby fajnie. Pozdrawiam serdecznie.

[Tomasz Kowalczyk]

Za Megi: Cytowane zwrotki stanowią jakby oddzielny wiersz:
[quote=""Snufkin""]Widziałem twoje zmartwione ręce –
obraz końca lata
gdy jesień się zbliża...

widziałem to wszystko
by wszystko zapomnieć
i wrócić do ciebie
i spróbować życia

kamień po kamieniu
buduje się dom.

Co zostanie po nas
może chwila ciszy
może krzesła szklanki
to i tak jest dużo –
nadzieja że dom pozostanie domem
do którego się wraca po każdej podróży.[/quote]
[quote=""Snufkin""]Widziałem Siedem cudów Świata [/quote]
Musisz zdecydować: małą czy wielka literą?
Czy interpunkcja jest konieczna?

Pozdrawiam

Tomek

[stary krab]

Zgoda, końcówka jest bardzo udana. Czy jednak dzielić wiersz na dwa, albo nawet zrezygnować z pierwszej części? Bo ja wiem, Autor zdecyduje. Mnie się wydaje, że bez części opisowo-refleksyjnej nie powstałaby głęboka refleksja na końcu wiersza.
:?:

[Alicjazz]

Tak wiele refleksji i spokoju w tym wierszu pisanym z dystansem,
powtórzenia traktowalam jako swoisty refren, jak powtarzające sie w życiu i w myślach człowieka motto i nawet mi nie przeszkadzały w czytaniu, moze jednak warto pokusic sie o zachowanie konsekwentnej ich formy, jak po dwóch pierwszych zwrotkach

pozdrawiam serdecznie

[Mariola Kruszewska]

[quote=""Alicjazz""]Tak wiele refleksji i spokoju w tym wierszu pisanym z dystansem,
powtórzenia traktowalam jako swoisty refren, jak powtarzające sie w życiu i w myślach człowieka motto i nawet mi nie przeszkadzały w czytaniu,[/quote] Tak jak Alicja. Powtórzenia zmuszają czytelnika do wzięcia sobie bardziej do serca ich treści. Ponadto sprowadzają wiersz do mowy potocznej, bliskiej zwykłemu człowiekowi, bo i o zwykłych, ludzkich pragnieniach mowa w puencie. Świetnie wykorzystany motyw z kamieniem po kamieniu.
Ja tym wierszem jestem szczerze zachwycona, podobnie jak drugim - w Rymowanej, a nieczęsto mi się zdarza.