piąta strona świata

[Beata]

Dębowy stół najadł się do syta okruchami chleba
po igraszkach kociąt, beztroska zasypia w czterech stronach baśni,
której nie kończą napowietrzne huśtawki
niepilotowanych papug.

Ogień w kominku zbiera żniwo cieni z paprykowych ścian,
lgnie malowany tycjanami moich dłoni we włosach wiedźmy
z trzecim okiem pośrodku czoła.

Zobacz, mówi – kamień rzucony rękami małych chłopców
tonie w nurcie rzeki, ona gładzi jego sumienie dając zazielenić się
zimnu.

Wiatr bezsilnie tłucze głową o szyby zazdroszcząc smaku
porzeczkowego wina, którym płuczemy języki i plantujemy zeschłe
wspomnienia.

Nikt nie musi rozumieć zabłąkanej ciszy uśmiechu,
posyłam go ślepemu grajkowi, gdy gra na harmonijce Knocking on haevens door
Herbata stygnie w termosie, ludzie spieszą się odświętnie.

Za zakrętem głęboko oddycham światłem zamglonych latarni.

[Tomasz Kowalczyk]

W pierwszej strofie jest sporo przymiotników:
[quote=""Beata""]Dębowy stół nakarmiony do syta okruchami chleba
z kocich igraszek, po dziecięcemu beztroskich czterech stron baśni
niedokończonej napowietrznymi huśtawkami
niepilotowanych papug. [/quote]
Myślę, że niektóre z nich można "rozpisać".
[quote=""Beata""]Zobacz, mówi – kamień rzucony rękami małych chłopców
uderza i tonie w nurcie rzeki, [/quote]
Tę strofę czytam bez "tłuściocha".
[quote=""Beata""]ona gładzi jego sumienie dając zazielenić się
zimnu.

Zimowy wiatr bezsilnie tłucze głową o szyby[/quote]
Powtórzenie występujące obok siebie. Trochę mi "zgrzytnęło".
[quote=""Beata""]Nikt nie musi rozumieć zabłąkanej ciszy uśmiechu,
który posyłam ślepemu grajkowi,[/quote]
A może przecinek między podkreślonymi wyrazami? Albo od nowego wersu: "uśmiechu, który posyłam..."
Być może Twoją intencją było napisanie wyrażenia, które dla swoich potrzeb zmienię: "uśmiechu zabłąkanej ciszy"?

Pozdrawiam

Tomek

[Beata]

Tomku, co masz na myśli pod określeniem "rozpisać" przymiotniki. Nie rozumiem <img>

[Tomasz Kowalczyk]

Zamiast przymiotnika można utworzyć jakieś inne bliskoznaczne wyrażenie np. rzeczownikowe.

[Beata]

Dwa przymiotniki mogą zostać w strofie pierwszej.
Pozostałe miejsca - jak najbardziej słuszne uwagi i poprawiłam.
Nie widzę potrzeby zmieniania "zabłąkanej ciszy uśmiechu" - nigdy nie błąkał Ci się na ustach taki "cichy" uśmiech? <img>

Dziękuję za wskazówki. Mam nadzieję, że nie zepsułam.

[Tomasz Kowalczyk]

[quote=""Beata""]Nie widzę potrzeby zmieniania "zabłąkanej ciszy uśmiechu" - nigdy nie błąkał Ci się na ustach taki "cichy" uśmiech? <img>[/quote]
Tu właśnie miałem kłopoty z właściwym odczytaniem intencji Autorki, stąd moje wahanie w części komentarza odnoszącej się do tej strofy.

[Beata]

Bardzo dziękuję za wskazówki. Powiedz jeszcze, czy po zmianach całość "brzmi"?

[Tomasz Kowalczyk]

Jako czytelnik popłynąłem piękną opowieścią. Mam tylko jeden dylemat wynikający jednak z mojej ignorancji:
[quote=""Beata""]Dębowy stół najadł się do syta okruchami chleba
po igraszkach kociąt, beztroska zasypia w czterech stronach baśni,
której nie kończą napowietrzne huśtawki
niepilotowanych papug. [/quote]
Skursywiłaś przymiotnik "niepilotowanych". Domyślam się, że to cytat, ale nie wiem, skąd został zaczerpnięty.

[megi]

[quote=""Beata""]Wiatr bezsilnie tłucze głową o szyby zazdroszcząc smaku
porzeczkowego wina, którym płuczemy języki i plantujemy zeschłe
wspomnienia.

Nikt nie musi rozumieć zabłąkanej ciszy uśmiechu,
który posyłam ślepemu grajkowi, gdy gra na ustnej harmonijce Knocking on haevens door
Herbata stygnie w termosie, ludzie spieszą się odświętnie. [/quote]
powtórzenie którym-który w sąsiadujących zwrotkach nie brzmi dobrze
jak harmonijka to wiadomo, że ustna, można bez tłustka

[Irena]

Ja Ci powiem, fajnie się czyta, ma klimat spokoju , takiego udomowionego spokoju <img> ...tylko nie uważasz, że tego picia w końcówce ciut dużo ?....herbata i wino.....?...chyba , że herbata wystyga na korzyść wina <img> ...


Serdecznie.....................................Ir

[Beata]

Tomku, tak - to cytat z wypowiedzi jednego z synów mojej koleżanki. Ten "mężczyzna" ma około pięć lat , ale tak mi się spodobało określenie, tak jest adekwatne do zainteresowań chłopców w tym wieku, że postanowiłam koniecznie uwiecznić w wierszu.

megi - mogę dzięki Twemu bystremu oku "obejść" drugie "który". Zaraz to zrobię. Dzięki za wskazanie <img>

Ireno, picie gorącej herbaty i wina w długie zimowe wieczory, a do tego miła gawęda z ciepłymi ludźmi - tego naprawdę się nie mierzy. To się dzieje samo <img> Poza tym - ta herbata to już w czasie powrotnej podróży była Dziękuję za wypowiedź.

[Mirek]

[quote=""Beata""]Dębowy stół najadł się do syta okruchami chleba
po igraszkach kociąt, beztroska zasypia w czterech stronach baśni,
której nie kończą napowietrzne huśtawki
niepilotowanych papug. [/quote]

w mojej kuchni skrzat mieszka
taki mały człowieczek
wyłazi czasem z pod pieca
i bajki plecie

o starych czasach
o królach
smokach nie pokonanych

a ja siedzę
noc mijam
w te bajki zasłuchany

[Beata]

Ojjj, tak Nie ma jak magia kuchni z solidnym stołem, pod którym mieszka zadomowiony skrzat <img>
Dzięki za sympatyczny wierszowany komentarz Mirku <img>

[Mirek]

[quote=""Beata""]Dzięki za sympatyczny wierszowany komentarz Mirku <img>[/quote]
a cała przyjemność po naszej stronie ... mojej i skrzata :hejka:

[deszcz_on]

miło było zobaczyć jak wygląda piąta strona świata...

"Nikt nie musi rozumieć zabłąkanej ciszy uśmiechu(...)"

przepiękny wers o małym słodkim uśmiechy który pojawia się nie wiadomo skąd...

pozdrawiam <img>