Wrzosowisko

[stary krab]

wiatry tam zmienne
losy pokrętne
a miedze na chłopa proroka i barda

piwniczańskie wrzosowiska
wstrząsają grzywami krzewinek
wygładzają kobierce szerokich kulbak

jeszcze tylko pani Wanda
kwiaciastą spódnicą pszczoły przepłoszy
i sprawdzi czy za puśliskami nie przysnęła
samotna żmija

podejdą poeci trzech nacji
rozsiądą się po łemkowsku na oklep
po słowacku w strzemionach
i po polsku w ostrogach choć boso

a kiedy Petro
uwolni cerkiewną melancholię
doliną Popradu rozleje się pieśń
odświeży szlachetne uczucia
zrodzi nowe

wśród brzózek
na liliowym zboczu pląsać będą
poetki z aniołami
trzmiele i pszczoły
pozbierają strofy nawet cyrylicą
bezdrożami sinozielonych Karpat poniosą

[Mithril]

Technicznie cóż tu można..? Klimat w archaiku.................i trąca naftaliną - nie na dzisiejszy upał...

[Ryszard]

Aż się specjalnie zalogowałem ( co ostatnio niechętnie czynię), ale bo to i Wiersz świetny(sic!), i grzeczność (łącznie z wrażliwością:) poprzedniego komentatora... Zdumiewająca...

Więc jak tu się nie odezwać?:).

Serdeczności Krabie. <img>

[Anonymous]

Piękny obraz Krabie gratuluję!


Pozdrawiam

<img>

[Beata]

Ależ to się przędzie... mmmmm. I widać, i słychać, i czuć fakturę pejzażu.
Naprawdę - odpoczywa dusza przy takiej poetyckiej gawędzie.

[Mariusz]

Kilka godzin temu, wróciłem z terenów, bardzo podobnych do opisanych w wierszu i aż mi się ciepło zrobiło( nie mylić z gorąco) :ukłon: :ukłon: :ukłon:
Pozdrawiam serdecznie

[stary krab]

Jestem wzruszony. Dziękuję Dziewczyny! <img>
Panom dłoń ściskam, dzisiaj szczególnie mocno. <img>

Święto poezji w Piwnicznej przez kilka lat odbywało się w ostatnią niedzielę sierpnia. Z niezapomnianą imprezą plenerową na zakończenie. Nie wiem, czy w tym roku także. Tak czy owak - ludzi gór i piewców Karpat serdecznie pozdrawiam.

:spoks:

[Mariola Kruszewska]

[quote=""stary krab""]ludzi gór i piewców Karpat serdecznie pozdrawiam.
[/quote]
Stary Krabie, to jest jeden z piękniejszych wierszy, jakie ostatnio czytałam. Wszystkie elementy takie ciepłe, takie kochane - wrzosowiska, przestrzenie, brzózki i cerkiewna melancholia. A najpiękniejsze - coś nienazwanego, co przenika każdy wers, wciska się głęboko pod skórę, tętni i boli. Tęsknota.

[elżbieta]

jeszcze tylko pani Wanda
kwiaciastą spódnicą pszczoły przepłoszy
świetne!

Przeczytałam z prawdziwą przyjemością; piękny, malowniczy wiersz :)
Pozdrawiam serdecznie.

[Sosna]

Stary Krabie - dzięki za taki właśnie tekst - pozwoliłeś powrócić w miejsca bliskie. Pozdrawiam

[Tomasz Kowalczyk]

Piękne wrzosowisko, Krabie... Zamiast pisać komentarz, przeczytam wiersz jeszcze raz.

Pozdrawiam

Tomek

[Mariola Kruszewska]

To i ja jeszcze do niego wróciłam z przyjemnością.