Człowiek lasu

[Ania]

poznałam go w chmurach
o ukochanym lesie przypominała
drewniana drabinka w kieszeni

każdy dzień witał rozmowami z sosną
odpoczywał pod starym dębem
wierny pies godzinami słuchał
jego mądrych słów

wokół panowała zawsze cisza
ani pies ani sosna nigdy nie mieli
odrębnego zdania

niczym szyszka lekko i wdzięcznie
spadła na świat ona
częściej mówi niż słucha
i potrafi się sprzeciwić

czasem musi uciec do lasu
ale zawsze wraca mocny jego siłą

jestem o niego spokojna
pozostanie sobą zawsze

w zgodzie z Bogiem
w zgodzie z lasem
w zgodzie z sobą


po poprawkach :

poznałam go w chmurach
o ukochanym lesie przypominała
drewniana drabinka w kieszeni

każdy dzień witał rozmowami z sosną
odpoczywał pod starym dębem
wierny pies godzinami słuchał
jego mądrych słów

wokół panowała zawsze cisza
ani pies ani sosna nigdy nie mieli
odrębnego zdania

niczym szyszka lekko i wdzięcznie
spadła na świat ona
częściej mówi niż słucha
i potrafi się sprzeciwić

czasem musi uciec do lasu
ale zawsze wraca mocny jego siłą

jestem o niego spokojna
pozostanie sobą
w zgodzie z lasem

[NathirPasza]

[quote=""Ania""]w zgodzie z Bogiem
w zgodzie z lasem
w zgodzie z sobą[/quote]

Myślę, że można pozbyć się powtórzeń:

w zgodzie z Bogiem
z lasem
sobą

Bardzo subtelny i bardzo kobiecy. Kojarzy mi się z Edenem i Adamem i Ewą. Był kiedyś taki twór Kogoś, w podobnym stylu i nie był to wiersz. Nie pamiętam niestety kogo, chyba Blacka, ale głowy nie dam.
Podoba się i chyba o to chodziło

Pozdrawiam
NP

[Irena]

[quote=""Ania""]niczym szyszka lekko i wdzięcznie [/quote]


....i cały taki lekki i klimatyczny <img>


Serdecznie..................................Ir

[elżbieta]

Ciepła, zwiewna narracja; uważam podobnie, jak NathirPasza, że bez końcowych powtórzeń zyskuje.
Pozdrawiam :)

[Mirek]

jestem o niego spokojna
pozostanie sobą zawsze

w zgodzie z Bogiem
w zgodzie z lasem
w zgodzie z sobą

Aniu ja bym to tak:

pozostanie zawsze sobą

w zgodzie
z Bogiem
z lasem
ze światem

ten świat bo bardziej rytmicznie
sory co tkam łapy ale jakoś mi warkła końcówka wiersza w moich klimatach osadzonego

[Tomasz Kowalczyk]

[quote=""Ania""]wokół panowała zawsze cisza
ani pies ani sosna nigdy nie mieli
odrębnego zdania [/quote]
Wiersz czytam bez tej zwrotki.
[quote=""Ania""]jestem o niego spokojna
pozostanie sobą zawsze

w zgodzie z Bogiem
w zgodzie z lasem
w zgodzie z sobą[/quote]
Usunąłbym "zawsze" - to już drugie powtórzenie.
Jeżeli peel "pozostanie sobą", to na pewno "w zgodzie z sobą". Usunąłbym jeszcze wers "w zgodzie z Bogiem". Jeżeli zostawisz tylko "w zgodzie z lasem", będzie wiadomo, że natura ma coś wspólnego z bożym planem. Utwór zachowa pewną tajemniczość...

Pozdrawiam

Tomek

[Ania]

bardzo dziękuję za wszystkie komentarze :-)
Elu, dziękuję i po Twoim komentarzu już byłam zdecydowana tę końcówkę "okroić" z powtórzeń
Mireczku, a tkaj łapki kochane ile tylko dusza zapragnie, zawsze mnie cieszy Twoja wizyta <img>
Tomku, za (jak zawsze bezcenne) rady ogromne dzięki <img> , nie zdecydowałam się wyciąć spolegliwej sosny i psiny, ale co do końcówki, przekonałeś mnie w stu procentach, dziękuję :tuli:

[blazej01]

Wszystko zatem powiedziane. Jak się go poprawi, będzie sympatycznie.

[Sosna]

Mnie ujął tekst bo... no właśnie znam dobrze takiego człowieka lasu , mało tego zobaczyłam go w tym wierszu. Mam nadzieję, że to zbieg okoliczności :)))

[Ania]

Błażeju, dziękuję serdecznie ;-)