Żołnierze

[NathirPasza]

przesiani
sitem durnych sentymentów my
żołnierze pułku totalnej katastrofy
maruderzy końca wieku
z naręczem dobrych okazji

a nasze dzieci – psy
jeszcze gorzej marzą
podnosząc głowy wysoko
będą krzyżować katolików

trudy decyzji
pogłębiający się stan dramatu
więc chodzimy na lody

gdy w końcu życie upomni się o nas
nie pozostanie nic prócz odbicia
w żółtej kałuży włosy łonowe

[blazej01]

gdy w końcu życie upomni się o nas
nie pozostanie nic prócz odbicia
w żółtej kałuży włosy łonowe

jak zawsze umiesz czymś zaskoczyć.
Wiersz w sumie prawdziwy na każde realia życia, czy jest sie małym czy dorosłym, każdy od początku jest żołnierzem. Jednak każdy żołnierz walczy w innej sprawie, co przeważnie i tak sprowadza do jednego, że wspomnienia o " nas żołnierzach " zanikają i nieliczni pamiętaj.

[Tomasz Kowalczyk]

Nie potrafiłem wniknąć w wiersz. Zniechęcił mnie patos i mrok. Poza tym: uważam się za katolika, a u Ciebie
[quote=""NathirPasza""]będą krzyżować katolików [/quote]

Pozdrawiam

Tomek

[blazej01]

od kiedy zniechęca Cię patos i mrok ?

[Anonymous]

bardzo dobry, świetnie napisane!

a nasze dzieci – psy
jeszcze gorzej marzą
podnosząc głowy wysoko
będą krzyżować katolików

tylko tu się zatrzymałem
to jakieś nie teges...
ogólnie bardzo mi się podoba


brawo

[Tomasz Kowalczyk]

[quote=""blazej01""]od kiedy zniechęca Cię patos i mrok ?[/quote]
Chyba nie do mnie było to pytanie.

[blazej01]

do Ciebie. Niektóre wiersze(nie podam teraz tytułów ) zawierające owy patos i mrok pasowały Tobie.

[Tomasz Kowalczyk]

Podaj. Tylko nie wywlekaj produkcji sprzed x lat. Żeby nie pisać tutaj niepotrzebnych offtopów, zrób to pod jednym z moich wierszy.

[blazej01]

dobra jak znajdę to na pewno napisze.