o czym nigdy ci nie powiem

[Hanna Dikta]

kiedy literatura
przecieka do życia
dłonie są już tylko po to
by zasłonić usta

jakie to szczęście
że sól tak dobrze rozpuszcza się w wodzie
i ciemności

wiesz
spojrzenia też mogą boleć
najbardziej te szkarłatne
błądzące między fałdami spódnicy

którą założyłam dziś
specjalnie dla ciebie

[Jolanta Kowalczyk]

Muszę się jeszcze zastanowić nad fragmentem:
[quote=""Hanna Dikta""]że sól tak dobrze rozpuszcza się w wodzie
i ciemności [/quote]

Zauważyłam, ze czerwień przebija w wielu Twoich wierszach i przybiera różne imiona.
[quote=""Hanna Dikta""]spojrzenia też mogą boleć
najbardziej te szkarłatne
błądzące między fałdami spódnicy[/quote]

Szkarłatne spojrzenia błądzące między fałdami spódnicy noszą znamiona grzechu, niezdrowego pożądania. Szkarłat zawsze utożsamiany jest ze złem, z przelaną krwią ... W Nowym Testamencie grzech jak szkarłat oznaczał najcięższy.

To jest piękne :ukłon: :
[quote=""Hanna Dikta""]kiedy literatura
przecieka do życia [/quote]

Jeśli chodzi o spojrzenia:
[quote=""Hanna Dikta""]spojrzenia też mogą boleć
najbardziej te szkarłatne [/quote]

Każde spojrzenie może zaboleć, szczególnie gdy mówimy oczami duszy i żadne słowa nie wyrażą tego. Szkarłatne spojrzenia ranią szczególnie i są ostre jak mizerykordia...

Pozdrawiam

Jola

[Mithril]

Haniu..........................................JEST WIERSZ.....................Bardzo Serdecznie Pozdrawiam!


:ukłon:

[Ryszard]

<img>

[misiek_eklektyk]

..... i mordka znów się cieszy.... <img> <img> :hejka:

[megi]

o czym nigdy ci nie powiem

słowa tu niepotrzebne, rozmowa odbywa sią za pomocą spojrzeń i gestów... łatwo się wtedy 'przesłyszeć' <img>

Wiersz zaciekawia i niepokoi, oszczędność słowa wyszła tu bardzo na plus.

[Mirek]

taki zamyślony na stronie w kąciku
taki co podsumowuje
taki z cyklu rozliczenia ze światem
i przyklei się do mnie

[Ania]

Haniu..., ja powiem tak : gdy tylko widzę, że jest Twój nowy wiersz, zanim zacznę czytać już bije mi serce...i tym razem...wszystkie róże dla Ciebie :kwiat: :kwiat: <img> <img>

[Mariusz]

To jeden z piękniejszych wierszy jakie czytałem ostatnio, nie tylko w ogrodzie. Powaliłaś głębią, Haniu <img> Pozdrawiam serdecznie <img>

[Anit]

o w mordę! :ukłon: jest pięknie, jak <img> <img> by mogło nie byc Haniu?:)

[Anonymous]

Głęboko, z wyczuciem, z wdziękiem. Co więcej napisać? Podoba mi się <img>

[Anonymous]

trochę brakuje mi płynnego przejście między pierwszą a drugą połową. "i ciemności" - krótkie na dobitkę, ale zaraz "wiesz" - znów krótkie, co wprowadziło poczucie małego kałacha.

[Jacek Sojan]

TU literatura jako symbol wzruszeń czy pogłębionej świadomości nad egzystencją? bo ta dłoń na ustach albo tłumi krzyk albo...ziewanie (jak to czasami nad książką...) :)
J.S

[size=99px][ Dodano: 2009-09-07, 07:34 ][/size]
"spojrzenia" - te "szkarłatne" - wzbudzają wątpliwości do wymowy artystycznej zwrotu;
namawiam do zrezygnowania z tego wersu, będzie to samo, może powściągliwiej - a mocniej;
J.S

[Anonymous]

wiesz
spojrzenia też mogą boleć
najbardziej te szkarłatne
błądzące między fałdami spódnicy

bardzo dobry wiersz, popracowałbym jeszcze nad tą zwrotką
... poza tym <img>


pozdr.

[Tomasz Kowalczyk]

Haniu,
niezmiernie mi miło wiele razy czytać mądre Słowo. Wpisuję się dopiero po entym wejrzeniu w Twój wiersz. Niełatwo pisać to, co czuję. Niech więc to pozostanie moją tajemnicą a Twoim uśmiechem.

Pozdrawiam <img>

Tomek