Gdzie nadal szumią liście

[elżbieta]

wczoraj kazałam ściąć drzewo. przypominało
o tobie. mówiłeś - trzeba prześwietlić wyciąć
niepotrzebne gałęzie.

teraz uciekam wzrokiem tam gdzie nadal
szumią liście i zlatują się niewidoczne ptaki.

pień oskarża świeżą raną. przychodzisz siadasz
w cieniu który pozostał twoim.

mówisz - pora zacząć od nowa. przy stole czeka
puste krzesło. on przyjdzie znajdzie miejsce i
posadzi nową jabłoń.

[Hanna Dikta]

[quote=""elżbieta""]wczoraj kazałam ściąć drzewo. przypominało
o tobie. mówiłeś - trzeba prześwietlić wyciąć
niepotrzebne gałęzie.

teraz uciekam wzrokiem tam gdzie nadal
szumią liście i zlatują się niewidoczne ptaki.

pień oskarża świeżą raną. [/quote]Ten fragment BARDZO mi się podoba.
Resztaw moim odczuciu trochę "wyświechtana".
Pozdrawiam <img>

[elżbieta]

:smutas: Martwi taki odbiór Pani Haniu, ponieważ właśnie w drugiej części zawarta jest myśl przewodnia wiersza. <img> Ciekawa jestem też innych komentarzy.
Dziękuję i pozdrawiam <img>

[Tomasz Kowalczyk]

Natychmiast rzuciło mi się w oczy bardzo ciekawe powtórzenie tytułu w drugiej zwrotce.
[quote=""elżbieta""]wczoraj kazałam ściąć drzewo. przypominało
o tobie. mówiłeś - trzeba prześwietlić wyciąć
niepotrzebne gałęzie.

teraz uciekam wzrokiem tam gdzie nadal
szumią liście i zlatują się niewidoczne ptaki.

pień oskarża świeżą raną. przychodzisz siadasz
w cieniu który pozostał twoim. [/quote]
Te strofy są rzeczywiście piękne.
Ostatnia jednak rzeczywiście z innej gliny zbudowana.
[quote=""elżbieta""]mówisz - pora zacząć od nowa. przy stole czeka
puste krzesło. on przyjdzie znajdzie miejsce i
posadzi nową jabłoń.[/quote]
Przychylam się do zdania Hani: zakończenie jakby mniej zamyślone.

Pozdrawiam

Tomek

[Anonymous]

[quote=""elżbieta""]wczoraj kazałam ściąć drzewo. przypominało
o tobie. mówiłeś - trzeba prześwietlić wyciąć
niepotrzebne gałęzie.

teraz uciekam wzrokiem tam gdzie nadal
szumią liście i zlatują się niewidoczne ptaki.

pień oskarża świeżą raną.[/quote]

i ja też przychylę się do zdania Hani i Tomka

ten fragment piękny, reszta niestety nie dorównuje.


Pozdrawiam

[megi]

Fragment zacytowany przez Hanię jest naprawdę super :ukłon:
Dalej też mi się podoba. I nic bym w tym wierszu nie zmieniała ...a to bardzo rzadko mi się zdarza <img>

Najpierw trzeba zamknąć za sobą jedne drzwi, żeby otworzyć następne. Drzewo jak ubrania i przedmioty codziennego użytku, przypominało o nieobecnym. Rozumiem peelkę, że postanowiła je ściąć, zanim zacznie nowe życie.

Taki zapis wiersza jak powyższy, z kropkami i przerzutniami, zawsze zachęca mnie do szukania drugiego dna, do wyczytania więcej, niż widać na pierwszy rzut oka. Ciekawi mnie, czy poniższe to przypadek, czy ukryłaś w tym wersie przyczynę, dlaczego już go nie ma?
[quote=""elżbieta""]o tobie. mówiłeś - trzeba prześwietlić wyciąć [/quote]

[misiek_eklektyk]

..... i słusznie Megi.... wiersz to nie jedynie zgrabnie związane słowa z czytelnym zamysłem.... jest w nim pewna historia, reminiscencje, doświadczenia.... siedzą w nas i rozpychają się.... chcą wyjść.... kiedy wychodzą, to są ubrane w nasze kolorki.... mogą nie wspólgrać z barwami innych.... ja zawsze jestem wdzięczny, za taki indywidualny ekshibicjonizm.... ludzie dzieki niemu stają się mi bliźsi...... <img>

[Beata]

[quote=""elżbieta""]mówisz - pora zacząć od nowa.[/quote]

elżbieto, ja za miśkiem, ma rację z tymi indywidualnymi "kolorkami". ale zacytowany przeze mnie fragment, jest dokładnie tym miejscem w wierszu (jedynym), które faktycznie warto by przemyśleć. sposób poprowadzenia myśli jest kontrastowy wobec stylu w jakim opowiadasz historię drzewa i człowieka, który je sadził. odszedł, ale czy czasownik "mówisz" pasuje do tej sytuacji? poniekąd domyślam się rodzaju "odejścia", ale położę palec na ustach bo myślę, że sama już wiesz, że takie "rozmowy" trzeba opisać językiem poezji nie tak dosłownie...

[Mariusz]

Piękna opowieść. Jest czas pożegnań i czas nowych nadziei... Dobrze gdy potrafimy pogodzić się z tymi pierwszymi <img> Pozdrawiam serdecznie <img>

[Mariola Kruszewska]

Tamara zwykła w takich momentach mówić - zadreszczyło.

[elżbieta]

Dziękuję za pochylenie się nad moim pisaniem i ciekawe opinie. Interpretacja podana przez megi jest w zasadzie wystarczająca i wyjaśnia przekaz. Symbol ściętego drzewa i pustego krzesła wskazuje na dramat tęsknoty i samotności, a zakończenie pokazuje siłę peelki i gotowość do rozpoczęcia nowego życia, to jest w tytule i w tekście, co / cieszę się bardzo/ zauważył Tomek.
misiek, tak, tu jest historia dwojga bliskich sobie ludzi, którzy planują życie / trzeba prześwietlić wyciąć niepotrzebne gałęzie / przerwane śmiercią jednego z nich.

Haniu (mogę bez "pani"?), Tomku, Latte, megi, miśku, Beato, Mariuszu, emde - dziękuję serdecznie <img>