Ktoś mnie stworzył poetą niepokornym

[NathirPasza]

ktoś mnie stworzył poetą niepokornym
dalekim od ideałów
gniewnym i srogim

sprawił że widzę i chcę patrzeć
na rzeczy w prostej istocie
pomijając pomniejsze szczegóły
pozostawił niegasnący żal
po tym co utracone i nie powróci

przyszło mi afirmować piękno życia
poprzez negację bezwzględnego szczęścia
co obnaża mnie do kości

i tak nagi staję przed ludźmi
krzycząc z nadzieją na wysłuchanie
że nienawidzę poezji bez granic
że otwieram i zamykam duszę
ilekroć mnie ktoś kocha lub rani
że dławię się codziennością zamkniętą w pudełku po zapałkach
i rozumiem po co tu jestem
że nie chcę już być wrażliwy i estetyczny

ktoś mnie stworzył poetą niepokornym
z przekonaniem o wiecznej banicji

ktoś mnie stworzył poetą niepokornym
dalekim od ideałów

ktoś mnie stworzył poetą niepokornym
gniewnym i srogim

[czarnowidz]

ktoś mnie stworzył poetą niepokornym
z przekonaniem o wiecznej banicji

ktoś mnie stworzył poetą niepokornym
dalekim od ideałów

ktoś mnie stworzył poetą niepokornym
gniewnym i srogim

Przemawia do mnie tylko powyższy fragment, jako swoiste credo poetyckie. Reszta (pozwól, że posłużę się Twoim określeniem) to taki buncik na bloga. Poza tym:

rzeczy w prostej istocie

niefortunne użycie pojęcia "istoty rzeczy".

Na zakończenie dodam, że nie ma nic w tym wierszu odkrywczego. Bunt na rzeczywistość poprzez sztukę. Chociażby St. Grochowiak:
"(...) A ludzie mych wierszy słuchając powstają
I wilki wychodzą żerującą zgrają...
Powołał mnie Pan
Na bunt."

P.S. Acha, Stachursky jeszcze: "To ja, typ niepokorny..."

[NathirPasza]

[quote=""czarnowidz""]Cytat:
rzeczy w prostej istocie

niefortunne użycie pojęcia "istoty rzeczy".[/quote]

Możliwe, że niefortunne. Jednakże miło by było, gdybyś ten zarzut uzasadnił.


[quote=""czarnowidz""]Na zakończenie dodam, że nie ma nic w tym wierszu odkrywczego. Bunt na rzeczywistość poprzez sztukę. [/quote]

Ten wiersz nie wyraża buntu jako takiego, przynajmniej nie było to moją intencją. Jest raczej autocharakterystyką.

BTW:
Bunt poprzez sztukę swoją drogą to tylko hasło, nic dziwnego, że nie jest odkrywcze. Najwyraźniej mylisz wykonanie z przesłaniem wiersza... <img>

Pozdrawiam
NP

[czarnowidz]

Jednakże miło by było, gdybyś ten zarzut uzasadnił.

Istota rzeczy, czyli jej sens, sedno, jest jej przymiotem. Przez to w postrzeganiu jej nie mają zastosowania żadne przymiotniki i dopełniacze. A czy ona jest prosta, skomplikowana, wzniosła, głupia etc. to zależy tylko i wyłącznie od owej Rzeczy (pomijam tu błąd i różnice w postrzeganiu). Każda rzecz (byt) jest jednoznaczna i jednolita w swojej istocie tym samym i Istota Rzeczy nie może być różna (prostsza, głupsza itd).

na rzeczy w prostej istocie

Co to znaczy?!

[NathirPasza]

Na rzeczy w prostej istocie znaczy, że bez zagłębiania się w usprawiedliwianie: "czemu tak, a nie inaczej". Ja nie pomijam błędów i różnic w postrzeganiu. Ani tym bardziej usprawiedliwiania złego postępowania potrzebą chwili. To było moim zamierzeniem.

Pozdrawiam
NP

[czarnowidz]

Na rzeczy w prostej istocie znaczy, że bez zagłębiania się w usprawiedliwianie: "czemu tak, a nie inaczej".

Więc napisz to: "sprawił że widzę i chcę patrzeć na rzeczy w prosty sposób" albo coś w podobnym znaczeniu. Pozdrawiam.

[Anonymous]

Prosty ten wiersz, pełen gniewu, wyobrażam sobie, że wykrzykujesz go gdzieś na pustej ulicy. Świetne połączenie początku z końcem, te wersy są najlepsze. Zrymowało Ci się tam w środku, to trochę zgrzyta,

[quote=""NathirPasza""]przyszło mi afirmować piękno życia
poprzez negację bezwzględnego szczęścia
co obnaża mnie do kości[/quote]

Jedynie to jakoś mnie nie przekonuje.
Poza tym ok, w porządku manifest.

[NathirPasza]

Więc napisz to: "sprawił że widzę i chcę patrzeć na rzeczy w prosty sposób" albo coś w podobnym znaczeniu. Pozdrawiam.

Ale ja nie chcę...


[quote=""poem sometimes""]Prosty ten wiersz, pełen gniewu, wyobrażam sobie, że wykrzykujesz go gdzieś na pustej ulicy. Świetne połączenie początku z końcem, te wersy są najlepsze. Zrymowało Ci się tam w środku, to trochę zgrzyta,

NathirPasza napisał/a:
przyszło mi afirmować piękno życia
poprzez negację bezwzględnego szczęścia
co obnaża mnie do kości


Jedynie to jakoś mnie nie przekonuje.
Poza tym ok, w porządku manifest.[/quote]

Dziękuję Poem za wizytę i komentarz.

Pozdrawiam serdecznie obu Panów
NP