Zaśpiewam tylko dla siebie

[Mirek]

pole pod lasem
śmierć brzozy
deszczu leśne gadanie

czary szare
ołowiane sklepienie
znów cicho

ścieżka błoto i pies czarny

dobrze że pies a nie
drobnomieszczański intelekt
z miejscowego liceum

[Tomasz Kowalczyk]

I dobrze się czytało. Wypoczynkowo i uśmiechnięcie. Ale "zgrzyt" pojawił się na końcu wiersza.
[quote=""Mirek""]dobrze że pies a nie
drobnomieszczański intelekt
z miejscowego liceum[/quote]
Zaznaczone wykroczenie poza ramy utworu - nagle prztyczek wymierzony w naszą złotą młodzież, który nie pasuje do tekstu.

Pozdrawiam

Tomek

[tsm]

za długie słowa i ich za dużo jak na puente..poza tym wiersz jak najbardziej ciekaw...

[Mirek]

[quote=""Tomek""]który nie pasuje do tekstu. [/quote]
no właśnie hm ... nie pasuje ... nie całkiem o młodzież szło ale też nie pasi
dzięki za minutki poświęcone wierszowi

[Colett]

[quote=""Mirek""]pole pod lasem
śmierć brzozy
deszczu leśne gadanie

czary szare
ołowiane sklepienie
znów cicho

ścieżka błoto i pies czarny
[/quote]



Mirku
a gdzie pointa w naturę wtulona?
<img>

[Snufkin]

Wszystko zależy od interpretacji i umiejętności recytatorskich. <img>
Jeśli przyjmiemy, że utwór miałby być wygłoszony na scenie, to ostatnie dwie strofy można by rozpatrywać na wiele sposobów i eksperymentować.

[Mariola Kruszewska]

Znam to chyba - człowiek idzie na spacer pod rękę z ciszą i naturą, spaja się z nią, wtapia, odpoczywa, snuje sobie piękne myśli, a tu nagle wyłazi - wyłazi, nie wychodzi - zza zakrętu jakiś... I już po ciszy, i wnerw, i jeszcze jakąś pogawędkę z przyklejonym uśmiechem, bo nie wypada inaczej.
Dobrze, że to tylko pies.

[psychonauta]

to materiał na bardzo ciekawy wiersz... interaktywny

przeczytać wersję piszącego a potem... znikają dwa ostatnie wersy i każdy czytający mógłby wpisać sobie cokolwiek co mu przyniesie własna wyobraźnia...

oprócz dwóch ostatnich wersów... namalowałeś bardzo klimatyczny obraz

pozdrawiam