Forum literackie Ogród Ciszy

chmury już dawno skazano
na śmierć przez powieszenie
ponad nami promienie
tną tabuny kurzu

ogniste rumaki nie ciągną
rydwanu wiecznego ronda
szczątki wiatru rozsypane
leżą pod drzewami

jedyny człowiek
zapalił się i zgasł
zapomniany

Każdą zwrotkę zaczynasz od rzeczownika i wprowadza to niejaką monotonię.

Treść mi się podoba, tylko ciężko się czyta pojedyncze wyrazy, może trochę przewersować?


Jeśli nie dostanę po łapach, to pokażę jak sobie to wyobrażam:


chmury już dawno skazano
na śmierć przez powieszenie
ponad nami promienie
tną tabuny kurzu

ogniste rumaki nie ciągną
rydwanu wiecznego ronda
szczątki wiatru rozsypane
leżą pod drzewami

jedyny człowiek
zapalił się i zgasł
zapomniany

Pięć trzywersowych zwrotek wprowadza istotnie poczucie monotonii, dlatego jestem jak najbardziej za "poszarpaniem" wiersza w kierunku, jaki zaproponowała megi.

Pozdrawiam

Tomek

Podobają mi się metafory i przygnębiający klimat.

Czytałem trochę jak serię jesiennych haiku.

Dziękuję wam
Megi ten wiersz miał już podobną formę dlatego twoja wersja od razu przypadła mi do gustu.

Przeczytałam Twój wiersz już po poprawkach i mogę tylko ...zatrzymać się przy nim długo, bo taki to mój klimat, bo zadreszczył i ....dodaję go do moich ulubionych Pozdrawiam