Pan pamięta

[Liliana]

Pani pamięta —
tak, na pewno pani pamięta...

Siergiej Jesienin

Вы помните,
Вы всё, конечно, помните,

Сергей Есенин


Pan pamięta - tak, z pewnością pan pamięta;
Ona stała na peronie blada, krucha,
Taka z bólu skamieniała święta.
Słowa kocham pan nie szeptał jej do ucha.


Pan pamięta łzy rozpaczy, puste słowa:
Nie płacz, mała, życie na tym się nie kończy.
Stała - ni to panna, ni to wdowa,
A pan nie śmiał spojrzeć prosto w smutne oczy.


Pan pamięta, pociąg ruszył tak niespiesznie,
Jakby pana stamtąd zabrać nie chciał jeszcze.
Wstawał ranek rozjaśniony wrześniem,
Nieruchomo na peronie stało dziewczę.


Było

Kochałam pana kiedyś, było,
Miłością młodą. Czy prawdziwą?
Pan widział we mnie bardziej dziecię
I kształty jeszcze nie kobiece.

A jednak o mnie pan pamięta,
Choć dziś nie jestem taka święta.
Kochałam pana kiedyś, było.
Miłością młodą i prawdziwą.