Forum literackie Ogród Ciszy

październikiem jesień płynie
kapryśna deszczowa
listek brzozy w pajęczynę
przed wiatrem się schował

wiatr o psotach tylko myśli
hula jak szalony
i na starej okiennicy
wygrywa canzony

czasem gdzieś pod dębem przyśnie
i o szczęściu roi
czasem dmuchnie w spadłe liście
i tworzy z nich wzory

różnorodne niczym ptaki
z rajskiego ogrodu
zachowają swoje barwy
aż do pierwszych chłodów

nie bądź tak zachłanny wietrze
wszystkich nie zabieraj
będzie tęsknić pani jesień
smutkiem spłyną drzewa

Sprawiasz, że słowa zamieniają się w obrazy. Wiersz tak zauroczył, że nie mogłem oprzeć się perspektywie odkurzenia