Forum literackie Ogród Ciszy

Czy to cierpienie uczy optymizmu...?

Jak dla mnie to niepogodzenie się z tym stanem na dłuższą metę.

Może to samoobrona organizmu?

Cierpienie uczy raczej pesymizmu.

Megi... nikomu nie każę w to wierzyć, to tylko przykład z mojego życia. Znam też osoby, które przeżyły wielkie tragedie, wyciągając z nich wnioski i żyją z uśmiechem na twarzy.
Pozdrawiam serdecznie.

Cierpienie uczy radości życia. Nieważne rzeczy są naprawdę nieważne, ważne stają się chwile piękne. Następuje przewartościowanie.

Uczy :)))

Ciężko powiedzieć mi jak na tą chwilę.
Chociaż w życiu się mylę zawsze wiem że trzeba iść z głową podniesioną do góry nawet po wielkiej tragedii się uśmiechnąć ale przedtem ulżyć sobie i wypłakać w rękaw przyjaciela.
<img>

Coś dzieje się po coś! Zło też może służyć dobru jeśli umie się z niego wyciągnąć wnioski! A przez cierpienie Bóg chce nam coś powiedzieć i uczy nas pokory!

Aga przypomniała mi o pewnym fragmencie "Fausta" Goethego.
Mefistofeles przedstawia się Faustowi:
"Jestem częścią tej siły,
która pragnąc zła,
wiecznie czyni dobro".

Tomku bo i o Goethego mi chodziło- tylko chciałam to opisać własnymi słowami!


Mariuszu zgadzam się z Tobą w 100% cierpienie jest doskonałym nauczycielem!
Sama w zyciu wiele przeszłam najpierw poważny wypadek teraz ta straszna choroba o której nie chcę pisać i myśleć, ale mam kochanego i cudownego synka, męża, rodzinę dla której warto żyć i się uśmiechać mimo bólu... czasami nawet potrafię się nabijać z własnego nieszczęścia bo w życiu trzeba być autoironicznym!

Pozdrawiam serdecznie i ciepło :)

Byle nie przedawkować
pozdr

Cierpienie na pewno uczy...wyciągać mądre wnioski i przewartościowywać.
A z tą autoironią, to raczej ostrożnie i w małych dawkach.

I od cierpienia i smutku można się uzależnić.