Forum literackie Ogród Ciszy

Kiedy kończy się młodość serca, zaczyna się starość rozumu.

Lepiej być młodym - wedle serca i rozumu.

Gdy kończy się młodość, zaczynają się rządy rozumu, więc raczej jego młodość, nie starość, jego złoty wiek.

Serce znam dobrze, o rozumie tylko słyszałem. <img> Pozdrawiam serdecznie

[quote=""Mariusz""]Serce znam dobrze, o rozumie tylko słyszałem.[/quote] Farciarz!

Młodość serca niekoniecznie musi się kończyć wraz z postępem wieku,
jednak jeśli mówimy o starości rozumu

to pewnie inaczej rozumiemy oznaki, które świadczą o starości/młodości rozumu <img>

Masz pewnie rację, Kamilu. Bo masz naście lat. Ale filozofowie, czyli mędrcy, stosownie zestarzali, trzymają się jednego - niezależnie od tzw. światopoglądu - rozum ma swoje prawa, których serce nie zna albo: rozum powiada swoje, a serce chce żyć albo:
rozum wznosi wokół siebie mury, serce je burzy albo: Serce uczy kochać, lecz nie uczy mądrze żyć albo: Serce ma swój porządek, rozum ma swój, Nie chce mi się więcej szukać. Wystarczy prześledzić pisma pozytywistów i romantyków, Witkacych i jemu podobnych, współczesnych myślicieli - traktują o odwiecznej polemice uczuć i rozsądku. I przypisują je wiekowi.

To prawda co pisze Emde.
Gorące serce z wiekiem stygnie pozwalając rozgrzać się rozumowi. Gdy i ten stygnąć zacznie jest jak z autem - należy zmienić markę.


Najlepiej od razu zamówić sobie serce u Rollsa - nie zestarzeje się i nie będzie dylematu <img>


Pozdrawiam sercem i rozumem <img>

[quote=""Mariusz""]Serce znam dobrze, o rozumie tylko słyszałem. [/quote]
super :ukłon: