Forum literackie Ogród Ciszy

Szczęście wcale się nie chowa, my je po prostu ignorujemy.

To prawda, ignorujemy je, za to bez trudu dostrzegamy u innych. Albo tylko tak nam się wydaje.

Zignorowane po raz wtóry, przestanie się do nas uśmiechać.


A.

Szczęście to dziwoląg na krótkich łapkach, ale skutecznie potrafi uciec nie wiadomo kiedy i na jak długo. Aha, i ma umiejętność mnożenia się.
Są dni, że wszystko wychodzi, prawda? Trójka w Totka, udane zakupy, pochwalony obiad i szóstka w dzienniczku dziecka. A na drugi dzień odwyrtka i wszystko idzie zgodnie z zasadą Murphy'ego Jeśli coś może się nie udać, to się nie uda

Wszystko jest odzwierciedleniem naszych myśli. Jeśli szczęście niepodzielnie panuje w naszej głowie, nie ma takiej opcji, żeby nie wyruszyło na podbój granicznych krain rzeczywistości. :)

Szczęście to być o właściwej porze na właściwym miejscu.

Szczęście to być o właściwej porze na właściwym miejscu.

...a czasem wręcz odwrotnie <img>

Pojęcie szczęścia nie jest jednoznaczne. Zależy od człowieka i sytuacji, w której się znajdzie. To co dla mnie jest szczęściem, dla drugiej osoby może być już niezauważalną codziennością. Podobnie znajdując się w ekstremalnych/krytycznych/nietypowych warunkach za szczęście mogę uznać coś, czego nie dostrzegam już w normalnej sytuacji, co biorę za oczywistość. Parafrazując przysłowie, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie, można powiedzieć, że poznaje i docenia się własne szczęście w biedzie.

"Szczęście jest wtedy, gdy przygotowanie spotyka sposobność."

Czyjeś szczęście, nierzadko jest dramatem kogoś innego.