Forum literackie Ogród Ciszy

Minionego szczęścia ostała się laurka,
koślawo wycięte, obszczypane rogi.
Mojego życia jedyna miniaturka,
która skoro świt wstaje na nogi.

Delikatnie w kącie wyjmuje zabawki,
gdy domownicy śpią w objęciach nocy.
Nie ubrana jeszcze w piżamce w paski,
na chorą lalkę naciąga kocyk.

Tyle słów błędnych tylko tobie znanych,
wszystkie po stokroć należy poprawić,
a ruchy ręki ćwiczone ze łzami
na razie samym sobie
musimy pozostawić.

Z plecakiem większym niż jesteś sama,
z kluczami na breloku dyndającymi u szyi,
wyruszysz niebawem choć nie będziesz chciała,
nie rozmawiając po drodze z obcymi.

dEn,czytałam Twoje wiersze,ale ten mnie zatrzymał,ze względu na treść.Jest w nim duży ładunek uczuciowy. Fakt,że nie piszesz doskonale wcale mnie nie odstrasza.Znajdujemy się wsród Poetów,którzy chętnie pomogą ,zależy to w dużej mierze od empatii i intropatii.Zyczę powodzenia,resztę wyczytałeś w komentarzach pod wierszami.Pozdrawiam Rachel