Forum literackie Ogród Ciszy

Starłeś łzę z mojego policzka
tą samą dłonią która pół godziny temu dotykała jej piersi
tak wiem
zawsze wiedziałam
wdycham do granic duszny zapach jej perfum zostawiony w prezencie na twojej szyi
śmierdzi
Ty śmierdzisz
chyba powinnam przywołać odrazę do mojego spojrzenia
och jak ja chcę Cię teraz nienawidzić
prostuje zdrętwiałe palce
uderzyć Cię?
widzę ją
gdziekolwiek Cię nie dotknę tam łapie mnie za rękę ślad jej ust, jej dłonie
tak móc połamać jej palce
i co tak patrzysz na mnie
czego oczekujesz ?
teraz chyba powinieneś być wrogiem numer jeden
patrzę w twoje oczy …. nie ma Cię tu…..
wiem gdzie jesteś
i tylko myślę - skończmy tę farsę
„Skąd ta łza kochanie??” - tak teraz, teraz wykrzyczeć Ci wszystko
Odejść…..


„To przez ten mróz, wiesz co chodźmy już do domu….”

Może to powinno być w "eksperymentach i próbach literackich" ?
Przyznam, że nie widzę tu wiersza, a od "biedronek" można oczoplasu dostać, treść, moim zdaniem, też nie jest nowatorska.
Ale mogę nie mieć racji <img>


Serdecznie.............................................Ir

To nie jest wiersz lecz jakiś dialog naszpikowany wielokropkami. Poczekam na inne Twoje utwory.

Pozdrawiam

Jola

Przenoszę zatem tekst w inne miejsce Ogrodu. Poczekamy, co autor ma do powiedzenia.

Atrophy, witam Cię serdecznie w Ogrodzie. Czuj się tu dobrze i rozkwitaj.
A teraz do rzeczy.
Myślę, że za łagodnie. Twój utwór mówi, a może lepiej byłoby, żeby wrzeszczał? Kobieta zdradzona nie chce nienawidzieć - ona NIENAWIDZI. Bardzo głęboko. Chociaż prawda, że czasami gdzieś tam żarzy się jeszcze odrobina miłości. Mężczyzna, który odchodzi nie powinien a JEST wrogiem numer jeden. W takich chwilach kobieta to wie i czuje, mimo że nie określa w ten sposób. Wokół opisanych przez Ciebie ludzi panuje cisza. Jak sądzisz - powinna?
To garść propozycji. Pisz, pisz, pisz. Miło będzie przeczytać również kolejne Twoje utwory. Powodzenia!