Generał Nil

[Mariola Kruszewska]

A kto chce być sługą, niech sobie żyje,
Niechaj sobie powróz okręci na szyję,
Niechaj swoją wolę na wieki okiełzna.
Pan niedaleko, niech do niego pełza.

Niechaj jak pies wierny się czołga bez końca
Za żydowskim biczem, który go potrąca
I najpierw głaskany, a potem wzgardzony,
Niech bolszewikom wybija pokłony.

Lecz kto chce być wolnym i prawe ma serce,
Niech walczy, niech cierpi, choćby w poniewierce,
Niech ducha pokrzepi myślą o przyszłości
I czoła nie zniża w podłej służalności.

Autorem tego wiersza jest kpt. Zdzisław Broński ps. „Uskok”, który wolał wysadzić się w powietrze, niż przejść piekło podobne temu, jakie przeszedł bohater filmu Ryszarda Bugajskiego (tego od głośnego „Przesłuchania” z Krystyną Jandą) – generał Nil.
Film opowiada autentyczną historię generała brygady Augusta Emila Fieldorfa "Nila", legendarnego dowódcy Kedywu AK, o którym pamięć prawie całkowicie udało się zatrzeć komunistom. August Emil Fieldorf ps. „Nil”, walczył o niepodległość Polski w dwóch wojnach światowych. Należał do Związku Walki Zbrojnej, Armii Krajowej i „Nie”. Na mocy wyroku sądów PRL opartych na oskarżeniu o współpracę z okupantem, Generał „Nil” skazany został na śmierć, a wyrok wykonano 24. lutego 1953. Był najwyższym stopniem i autorytetem dowódcą Armii Krajowej i poakowskiej konspiracji, który znalazł się w rękach powojennego Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i który za swoją wierność wolnej Polsce zapłacił życiem. Głównym źródłem wiedzy przy konstruowaniu scenariusza filmu była książka o generale napisana przez bratanicę generała, Marię Fieldorf, i jej męża Leszka Zachutę.
Ten film wzbudza wielkie emocje. Obejrzałam go wczoraj, na specjalnym pokazie przedpremierowym (premiera 17 kwietnia) i wyszłam z kina głęboko poruszona.
Podeprę się recenzją Artura Cichmińskiego:
„Film pokazuje historię, o której wiele już wiemy, ale nadal jeszcze ją odkrywamy. Jest ona szokująca, brutalna, mówi o dziejowej, ale też czysto ludzkiej niesprawiedliwości. Pokazuje zakłamanie i faktyczną zdradę. Bugajski stara się, jak może, zaprezentować mechanizmy działania, jak i mentalność tych, co decydowali za innych. Wiele w tym hipokryzji, jeszcze więcej cynizmu, fałszywej ideologii. Taki właśnie obraz tamtych wstydliwych czasów emanuje z ekranu. Są to często bardzo gorzkie i drastyczne sekwencje, jednak przekaz w tym przypadku jest oczywisty: nie można o tych kartach naszej historii zapominać. Jedno jest pewne. Ten film pokazuje, że tym, którzy próbowali zatrzeć prawdę o Emilu Fieldorfie, to się nie udało.Powstał mądry, rzetelny obraz, który każe się zastanowić nad naszą przeszłością. "Generał Nil" to kino, mimo iż bez nadmiaru spektakularnej oprawy, iście epickiego formatu, pełne emocji i napięcia.
Polskie kino potrzebowało i czekało na tego typu realizację. Z pewnością lekcja historii, ale też porządne, filmowe przedsięwzięcie. Bugajski udowadnia jednocześnie, że cały czas ma coś na ten temat do powiedzenia. Nie boi się też rzeczy ryzykownych i nie rezygnuje z wątków semickich, jakie się w tej opowieści pojawiają. Teraz pozostaje jedynie poczekać na reakcje opinii publicznej i mieć nadzieję, że nikt nie posądzi reżysera o szowinizm. Ze swej profesji wywiązał się on tymczasem naprawdę precyzyjnie, realizując po prostu bardzo dobry i udany film.”
Mną wstrząsnęła jeszcze jedna kwestia - prosta prawda, że do dziś nikt nie rozliczył winnych śmierci generała i tysięcy jemu podobnych patriotów, choć oprawcy są znani, żyją i mają się całkiem dobrze.

[Jolanta Kowalczyk]

Ciekawa jestem filmu...

[Maria Nowak]

I ja. Już wcześniej słyszałam, że warto...

[Tomasz Kowalczyk]

[quote=""Jola""]Ciekawa jestem filmu...[/quote]
Jolu, my to chyba poczekamy na wersję telewizyjną...

[Jolanta Kowalczyk]

[quote=""Tomek""]Jolu, my to chyba poczekamy na wersję telewizyjną... [/quote]

Chyba tak... <img>

[Mariola Kruszewska]

W TV już był. Oglądał ktoś? Minął rok.


Trzymam kciuki.