Barbara Borzymowska

[Mariola Kruszewska]

PSIA DUSZA

To tylko pies, tak mówisz, tylko pies...
A ja ci powiem,
Że pies to czasem więcej jest niż człowiek
On nie ma duszy, mówisz...
Popatrz jeszcze raz,
Psia dusza większa jest od psa.
My mamy dusze kieszonkowe –
Maleńka dusza, wielki człowiek.
Psia dusza się nie mieści w psie
I kiedy się uśmiechasz do niej
Ona się huśta na ogonie.
A kiedy się pożegnać trzeba
I psu czas iść do psiego nieba
To niedaleko pies wyrusza.
Przecież przy tobie jest psie niebo
Z tobą zostaje jego dusza.



PRZYJACIELU…

Przyjacielu mój..
Pójdźmy razem daleko w świat,
nie dogonią nas chmury,
nie dogoni nas wiatr.
Bez smyczy, kagańca, bez smutków
i trwóg! No dalej Przyjacielu!
Chodźmy już!

Będziemy biegać po złotych
polanach,
będziemy skakać, hulać do rana;
Ciepłe buty tylko włóż;
Jeszcze nie założyłeś? No dalej!
Szybko!
Chodźmy już!

Opadł już ogon;
Sił już zabrakło;
Wieczne czekanie
na nic się zdało…
Odejdę sam, lecz wierzę że przyjdziesz,
że jak się obudzę
Ty
będziesz przy mnie...



DOKĄD IDĄ PSY GDY ODCHODZĄ

Dokąd idą psy gdy odchodzą?
No bo jeśli nie idą do nieba,
to przepraszam Cię, Panie Boże,
mnie tam także iść nie potrzeba.

Ja poproszę na inny przystanek –
tam gdzie merda stado ogonów;
zrezygnuję z anielskich chórów
tudzież innych nagród nieboskłonu.

W moim niebie będą miękkie sierści,
nosy, łapy, ogony i kły;
w moim niebie będę znowu głaskać
wszystkie moje pożegnane psy…