...Joanna Treder

[Mithril]

Ryby i owoce morza




Wystarczy leżeć sztywno i się wsłuchać
W zielono-rybny oddech własnej skóry;
Dorsz upieczony z ludzkim palcem w brzuchu.
Rankiem na kołdrze odciśnięty Turyn.

Oknem nadpływa wieczorne Šventoi:
W chwili słabości o pamięć się oprę.
Ranek dyszące ściany uspokoi,
Szyjki homarów zabulgoczą z koprem.

Ciii – skrzypot muszli głuszą zwały błota.
Kolejny wieczór idzie skakać z mostu.
Rankiem na plaży będzie się trzepotać
Butelka Sophii o zapachu octu.

[Korien]

Barykada

Psychoza się przenosi tylko drogą płciową.

Tu niebo tłustą czernią jak asfalt się poci,
Na skórze pęka komar – krwi przejrzały owoc;
Wiatr niesie pomruk mołni, bezwiedny i koci.

O Boże, tutaj w domkach drewnianych mieszkają
Kruegery, Maksy Schrecki, Borisy Karloffy,
Nożycorękie monstra. Tu, w tym obcym kraju
Psychoza nam dyktuje patetyczne strofy,
Symfonie na trzy palce mężczyzny i blady
Pączek kobiecej pięści stulony na żądle.

Z kruchych skorup rutyny stawiam barykady,
Wilgotną, drżącą rybą języka się modlę.

W katedrze leśnych przeczuć, w gradobiciu szyszek
Co noc do ust ci będę podawać swój sutek
Jak hostię z waleriany, by ukoić ciszę,
By w jamie gardła zdławić tężejący smutek.



co poniektórzy trzymają kciuki za ,,pisanie" Joasi <img>

[Mithril]

trzymają i to mocno, oraz kibicują


Voyeuryzm

- Joanna Treder


Natrętny parias patrzy i widzi jak ulał:
Tkwiąca wątpliwość jest już cienka jak bibuła.

Usta jego spękane próżną chęcią picia,
Ręce drżące od głodu i związane smyczą.

Kuli się jak żarówka w lepkiej garści nocy,
Na ledwie oświetlone udo ślinę toczy.

Nie przez firanki wstydu i wódki, lecz z bliska
Jestem tajną komunią szczepu voyeurystów.

[Irena]

Gangrena
::: Joanna Treder :::



Nie zasnę, Lady Makbet nie zaśnie już więcej –
Makbet zabija sen, niewinny sprośny ściek
Dla naszych resztek, brudów miłosnych i nędznych
Ogryzków palców. Makbet obgryza mój sen.

Ale im bardziej bęben pralki się rozpędza,
Tym prędzej brud zagarnia i składa na dnie.

Chodzę po całym mieście w stroju średniowiecznym,
A na plecach mam pewnie napisane „kot”,
Będę więc miauczeć w rui do kolejnych przecznic.

Chodzę po mieście, dając pożywienie snom.
Więcej smacznych zapachów byłoby na poszwie,
Ale matka zdążyła już zmienić mi pościel.