Forum literackie Ogród Ciszy

wypełniona brakiem odpływa
trącając z maestrią wzburzone
w niepokoju zrodzone wybacz
kruszy wolę

wypalone słowa oddaje
falom które przez szkwału dotyk
jeszcze tłuką się oszalałe
wabiąc głodnych

docierając wśród mgieł porannych
śladem bryzy by ciszę wysnuć
wyszukuje zenit i nadir
tak do świtu